Laos week 1

Vrijdag 19 december 2014

Na een reis van 25 uur met een tussenstop in Singapore komen we in de middag aan op het vliegveld van Vientiane in Laos.  In Laos is het 6 uur later dan in Nederland. Bij aankomst leveren we bij het eerste luikje onze visa formulieren in die we in het vliegtuig al hadden ingevuld. Bij het 2e luikje komt het visa ook echt in ons paspoort en bij het 3e luikje mogen we $35 p.p. betalen. Het visa nummer moeten we op een ander formulier invullen en hiermee gaan we naar beambte nr.4. Het gaat gelukkig allemaal snel. Als we buiten komen, voelen we de warmte meteen op ons neerdalen. In vergelijking met Nepal is het hier minder benauwd, zijn er mooiere wegen, minder chaos, stoplichten en strepen op de weg. Geen chaotische mierenhoop waar alles door elkaar heen krioelt.

Er rijden hier best veel mooie auto’s maar ook hier wel veel brommers, scooters, motors en tuktuks. We arriveren rond 5 uur bij ons hotel Vayakorn Inn, gelegen aan een zijstraatje van de hoofdweg. Schoenen blijven hier allemaal beneden staan en in het hotel lopen we op de sokken of blote voeten. Tijd om op zoek te gaan naar een restaurant. Buiten is het inmiddels donker, het voelt niet ongemakkelijk, maar meer gemoedelijk en relaxt. Bij de Mekong rivier is een grote markt en een soort “aerobic” les in de buitenlucht met harde muziek. We vinden het leuke restaurantje Vive Vientiena waar zowel de plaatselijke bevolking zit wat buitenlanders. Ze blijken hier nauwelijks Engels te spreken maar gelukkig staan op de menukaart wel engelse termen. We krijgen hier de vuurdoop met stokjes eten. We bakken er niet zoveel van, dus krijgen we al snel vorken toegeschoven. Voor $11.50 hebben we een heerlijke maaltijd.

Zaterdag 20 december 2014

Na een prima nachtje slapen kunnen we beneden in het hotel heerlijk ontbijten. Er staat deze dag een gids op ons te wachten. We bezoeken als eerste de weverij van Carol Cassidy. Een echtpaar (een vrouw uit Amerika en een man uit Ethiopië) zijn hier ruim 20 jaar geleden komen wonen. Ze zijn een weverij begonnen met vrouwen die hier nu nog steeds werken. Er worden 4 verschillende technieken gebruikt. Het zijde wordt eerst gewassen zodat het mooi zacht wordt. De juiste hoeveelheid draad wordt voor een bepaald werk bepaald en eventueel wordt het draad dan ook nog geheel of gedeeltelijk gekleurd. Om te weven wordt er eerst een patroon opgezet, hier zijn ze 3 weken mee bezig. Het weven gaat met zo’n 7 cm per dag. Hoe groter het werk, hoe arbeidsintensiever. Het wordt echt met perfectie gemaakt. De prijzen liggen voor Laos dan ook redelijk hoog, maar dit kunnen we wel begrijpen. De kleden worden naar overal ter wereld gestuurd. Er worden geen nieuwe mensen meer opgeleid en uiteindelijk zal dit ambt uitsterven, de jeugd is hier niet meer in geïnteresseerd en te arbeidsintensief. Er is ook veel concurrentie van weeffabrieken uit China.

Hier na gaan we met de tuktuk naar Buddha Park, dit is nog een flink stuk rijden. We passeren de Friendship Bridge, dit was de 1e brug over de Mekong die Laos met Thailand verbond, gereed in 1994. Nu zijn er inmiddels 7. Onze gids Liy vertelt ons over de regio, het land en over de landen waar ze mee handelen. Aangekomen bij het park, blijkt het vooral een toeristische trekpleister, ook voor mensen uit Laos. Heel veel boeddha beelden met allemaal verhalen, die ze uitbeelden.

Na een goede lunch bij een Scandinavische bakkerij gaan we naar het Wat Sisaket museum, een pagode van ruim 200 jaar oud met ook weer heel veel boeddhabeelden. Na dit bezoek nemen we afscheid van onze gids en verkennen we de stad verder zelf. We lopen naar de Mekong rivier en gaan op advies van onze gids op zoek naar het restaurant Mekong View welke een mooi terras heeft met uitzicht op de Mekong. We genieten hier van de zonsondergang. Aan de overkant van de rivier ligt Thailand, de rivier is hier vrij breed maar niet diep. We eten uiteindelijk bij 1 van de straatrestaurantjes langs de rivier een heerlijke vis. Er komen zwerfkatten bedelen, er hipt een dikke pad voorbij en een vrouwtje probeert gedroogde vis aan ons te verkopen. Voor ongeveer $10 (84.000 kip) hebben we weer goed gegeten.

Zondag 21 december 2014

Alweer vroeg uit de “veren”.  Nog een dag in Vientiene die we vandaag verkennen op de mountainbikes. We begeven ons tussen het drukke verkeer. Fietsen doen ze hier niet zoveel, alleen “arme” mensen fietsen en laden hun fiets dan helemaal vol. Een kaart hebben we niet dus we hopen dat we de goede richting op gaan. We besluiten eerst naar de Patouxi te gaan, een bouwwerk wat een beetje lijkt op de Arc de Triomp. Voor 3000 kip kunnen we ook even boven kijken. Op iedere verdieping is een souvenirshop met veel kitch en bling bling. Maar we hebben wel een prachtig uitzicht op de brede laan, het parkje met de fonteinen en de prachtige regeringsgebouwen. Vientiane staat vol met machtig grote “kastelen”van gebouwen en prachtig geschilderd met veel bling van koper, goud e.d., meestal zijn het ministerie’s of ambassades. En natuurlijk allemaal met grote hoge hekken er omheen.

We fietsen langs prachtige tempelcomplexen met kleurrijke versieringen in mooie parken. Er lopen hier ook allerlei mensen die van alles willen verkopen. Eerst zien we een vrouw met een soort koelbox achter op de fiets. Onder de koelbox hangt een fles waar het “smelt”-water inloopt. Je kan ijsjes kopen blijkt, maar dit slaan wij toch maar even over. Verderop proberen mensen kooitjes met vogeltjes te verkopen (musjes) voor geluk. Je kan deze vogeltjes loslaten…. en even verderop worden ze weer gevangen…. weer in het kooitje gestopt… en opnieuw verkocht. Best slim bedacht.

We bewonderen weer veel boeddha’s maar ook een goudkleurige stupa. Op het marktje koopt Reinier koffie wat voor ons op onduidelijke wijze wordt gemaakt en erg pittig blijkt. We fietsen langs de Mekong naar een nieuwe wijk in aanbouw waar grote villa’s gebouwd worden. Op de fiets pakken we en lekker windje, dus zo merken we niet zoveel van de hitte. We komen nog terecht op een markt bij een busstation waar we voor €1 een zak mandarijnen kopen. Voor ons idee nog wel veel geld, maar ze zijn wel lekker. We fietsen ook nog over een paar tempelcomplexen en kletsen met een monnik. De jongen is met z’n 14e het klooster ingegaan en komt vanuit het Noorden van Laos uit een arme familie. Als monnik kan hij een goede opleiding krijgen. Als hij zijn opleiding had afgerond wilde hij geen monnik blijven, vertelde hij ons.

In de avond komen we in een restaurantje zonder menu, we moeten gewoon aanwijzen wat we willen eten. Wel zo makkelijk en uiteindelijk prima te eten. Om half 7 wordt onze deur opeens opengegooid en zegt dat we haast moeten maken. Ons wat echter gezegd dat we tussen 7 en half 8 zouden worden opgehaald. We proppen snel alles in onze tassen en proppen onszelf in een klein vrachtwagentje. Reinier moet achter op het rek staan. We crossen letterlijk de stad door en stoppen uiteindelijk bij een boekingskantoortje. De chauffeur stapt uit en gaat op z’n gemak eten. Een Duitse man gaat helemaal uit z’n stekker als er wordt gezegd dat we nog moeten wachten op nog 2 mensen en dat terwijl de auto al overvol was. Hij eist dat hij met een tuktuk naar het busstation wordt gebracht. Uiteindelijk wordt het gesust en worden we allemaal in het vrachtwagentje gepropt en Reinier hangt er wederom achter. Dit blijkt nog behoorlijk gevaarlijk als we flink moeten remmen en er bijna een motor op onze vrachtwagen klapt. We zijn dan ook blij als we heelhuids bij het busstation aankomen.

Bij het busstation is het een drukte van belang. We moeten nog ergens tickets zien te krijgen met onze voucher. Het is 1 grote chaos en iedereen loopt door elkaar heen. We vinden uiteindelijk onze bus en gooien onze rugzakken onderin en hopen deze bij aankomst ook weer terug te vinden. De bus blijkt allemaal bedden te hebben en uiteindelijk blijken wij helemaal achterin een bed te delen met een Amerikaans en een Chinees meisje. Het is allemaal erg krap en je hebt nauwelijks plek voor je schoenen en tas. Iets ha half 9 vertrekken we en kunnen we niet meer doen dan een boek lezen. We krijgen nog een flesje water en een stukje droge cake. Om half 10 gaan opeens alle lichten uit en worden we geacht te slapen. De wc is ronduit smerig, 1 natte kledderboel. We slapen maar in onze kleding en tanden poetsen zit er deze keer niet in. Echt slapen doen we niet, het is behoorlijk hobbelig en we rollen alle kanten op.

Maandag 22 december 2014

Het is nog donker als om iets voor 6 uur in de ochtend de bus stopt. Er wordt gegilt: “Get out for Pakse!” Wij denken shit hier moeten we eruit, we zouden er toch pas om 8 uur zijn. We moeten opeens van de “slaap”-stand in de actie-stand. Snel alles in de rugzak en in het donker op zoek naar onze schoenen en snel uit de bus en op zoek  naar de rugzak. 1 grote chaos en daar staan we dan. We worden naar een tuktuk geleid maar onze voucher daar kunnen ze niets mee en niemand spreekt Engels. We hebben hier geen goed gevoel bij. We worden in het centrum van Pakse afgezet en moeten opeens in een andere tuktuk. Het is zo’n 30 minuten rijden en als we bij het resort aankomen wil de chauffeur opeens geld hebben. Dat was niet de bedoeling. De eigenaar van het resort belt naar Khiri travel die hier alles regelt, er had iemand ons op moeten komen halen, maar die had pas om 8 uur gekomen. 1 en al verwarring, de tuktuk chauffeur wordt betaald door de eigenaar van het resort en die zal het geld later terugkrijgen van Khiri travel. Nou al een heel avontuur achter de rug op de vroege ochtend.

We krijgen koffie en kunnen al in ons huisje en duiken meteen nog even ons bed in want we zijn gebroken. Tussen de middag eten we in het restaurant van het resort want we zitten hier ver van alles af. In de middag gaan we bij de waterval kijken waar het resort naar genoemd is. Einde van de middag relaxen we op ons balkon en in de avond wederom eten in het restaurant. Omdat we op 1200 meter zitten koelt het hier wel snel af. Buiten de typische “jungle”- geluiden van insecten en de waterval.

Dinsdag 23 december 2014

Na een prima nachtje slapen rollen we om half 8 uit ons bed. Het ontbijt is zeer uitgebreid te noemen. We kunnen vandaag mee met een wandeling met gids van 4 uur langs lokale dorpjes en naar 2 watervallen. We besluiten dat maar te doen. Leontine haar afritsbroek had een kapotte rits en die is na 1 dag alweer gemaakt door een kennis van de eigenaar en de kosten € 2.

De wandeling maken we met onze Duitse buren en nog een Thais stel. We stijgen een stukje en komen dan uit bij het eerste dorpje. Alle huizen zijn omringd met koffiestruiken. Overal staan rekken of liggen kleden waarop de koffiebonen liggen te drogen. Ook hebben ze een kleine machine voor het splijten en waterbakken om de goede en slechte bonen te scheiden. We zien dit ook mensen in de rivier doen. Verder zien we mensen die de koffiebonen aan het plukken zijn. We klimmen steeds verder en komen uit op een soort plateau met veel bomen. Dit plateau blijkt ook gebruikt te worden voor heilige ceremonies voor zowel het animisme als het boeddhisme.

Het is warm, en de zon brandt op ons hoofd. De gids heeft er flink de sokken in. We dalen aan de andere kant via steile paadjes weer af naar beneden en lopen door koffieplantages over niet bestaande paadjes en komen uit op een rood zandpad. Rond half 1 komen we bij de eerste waterval: de Champi waterval. De entree is € 0,50 p.p. Hier lunchen we met de lunchpakketten die de gids heeft meegenomen: rijst met ei, varkensvlees en groente.  We dalen af naar de waterval om deze even van dichterbij te bewonderen. Daarna gaan we naar de volgende waterval: de enorme tweeling-waterval Tad Fane. Ook hier betalen we € 0,50 p.p. Er is ook een resort bij gelegen met houten huisjes. De waterval stort in een soort ravijn en is omgeven door heel veel groen. Prachtig in combinatie met de blauwe lucht. Met de pick-up worden we uiteindelijk teruggebracht naar ons resort.

Terug bij het resort drinken we koffie met onze Duitse buren. We worden ook nog door Khiri Travel gebeld over de niet zo goed verlopen transfer en ook Riksja Travel belt ons nog vanuit Nederland. We vinden dit allemaal wel heel attent. Ze bleken al meer klachten gehad te hebben over de busmaatschappij en dat het allemaal niet zo klantvriendelijk was. In de avond eten we weer in het restaurant. Er worden hier volop kerstliedjes gedraaid, wel een vreemde gewaarwording bij deze hitte.

Woensdag 24 december 2014

We besluiten vandaag zelfstandig nog eens naar de dorpen met de koffieplantages te gaan. Iedereen zegt ons weer vriendelijk gedag, kinderen zwaaien, een varken met kleine biggetjes zwerft over ons pad en ook steekt een kudde koeien met kalfjes ons pad over. Ook de mensen op de brommertjes en vrachtwagentjes zeggen ons gedag, sommige zitten zelfs achterste voren om naar ons te zwaaien. Na een uur komen we uit bij een tempelcomplex aan de hoofdweg. Harde muziek schalt hier uit enorme boxen en er wordt hier een nieuwe tempel gebouwd maar we zien niemand aan het werk.

We lopen verder langs de hoofdweg en verbazen ons over wat er allemaal op auto’s gestapeld kan worden, zowel mensen als spullen. We lopen langs huizen waar koffiebonen liggen te drogen, langs kleine winkeltjes en garage’s. We zien ook veel honden vaak met schattige puppy’s. Na 2 km komen we bij de Tad Fane waterval waar we gisteren zijn geweest. Nog eens 2 km verder moeten we doorlopen om te komen bij de afslag naar de Tad Yuang-waterval. Bij de ingang zit een koffietentje van de coöperatie van 1855 kleine koffieboeren van het Bolaven Plateau. We kunnen hier een heerlijke cappuccino krijgen.

De Tad Yuang waterval kost ongeveer €1 p.p. Het is ook weer een prachtige waterval en echt druk is het hier niet. We eten in het restaurantje bij de waterval. Dan gaan we de bijna 6 km teruglopen naar ons resort. We betalen onze rekeningen alvast omdat we de volgende dag het resort weer zullen verlaten. We zijn in de avond de enige gasten van het restaurant. De rugzak wordt in de avond weer gepakt, wij zijn klaar voor vertrek.

Donderdag 25 december 2014

Bij het wakker worden blijken we een huisdier te hebben, een gekko. Om 8 uur zitten we aan het laatste ontbijt hier. De kerstliedjes worden nog even speciaal voor ons aangezet. We zeggen iedereen gedag en om kwart voor 9 komt er een grote nieuwe witte Toyota 4 WD aanrijden. Dat blijkt onze transfer voor vandaag, wat een luxe zeg, met airco zelfs. Onze chauffeur rijdt stevig door, er wordt veel ingehaald en getoeterd. De koeien, honden, geiten en waterbuffels redden vaak ternauwernood de overkant van de weg. Een grote wagen nodigt blijkbaar uit om hard te sjeezen. 120 km/u waar je 80 km/u mag en 100 km/u waar je 50 km/u mag. Onderweg zien we rijstvelden, tilapiavijvers, plantages met onduidelijke gewassen en een tapioca- en rijstfabriek. Het landschap is vrij droog, de hutjes vaak toch armoedig. De weg is over het algemeen goed, alleen het laatste stuk zandweg zit vol met kuilen. Als we uitstappen merken we pas hoe warm het eigenlijk was.

We zien de Mekong voor ons liggen en vele smalle houten boten. Onze chauffeur, die de gehele weg niets gezegd heeft, brengt ons naar de juiste boot. We betalen hier voor de overtocht en we kunnen gelijk in de boot stappen die al redelijk vol zit. We steken de Mekong over en bij de eerste stopplaats stappen de meeste mensen uit. Het ziet er hier druk en heel toeristisch uit. Wij moeten nog even blijven zitten omdat wij op het andere eiland zitten. We worden afgezet aan de oever en gaan op zoek naar ons hotel wat we na 2 x vragen toch nog vrij snel vinden. Helaas geen huisje aan het water maar wel een nette kamer in een mooie tuin met airco en ventilator.

We gaan eerst op zoek naar een wasserette omdat we wel wat schone kleding kunnen gebruiken. In de middag toen we een vistrip welke snel geregeld blijkt. Binnen een half uur komt Meo ons ophalen met zijn boot. Het is prachtig om op het water te zijn met de vele bootjes en het groene decor van de eilanden. We vissen op 3 verschillende plaatsen maar hebben geen geluk, we vangen niets. We kunnen echter wel genieten van een werkelijk prachtige zonsondergang.

In de avond ontmoeten we onze Duitse buren uit ons vorige hotel opnieuw, ook zij niet hier aangekomen. We eten bij een vlakbij gelegen restaurantje. Terwijl we daar zitten komt de wind opzetten en volgt er een flinke stortbui. Ook valt het licht in het restaurant uit en zo duurt het ook even voordat we ons eten hebben maar het is het wachten waard, de vis was echt verrukkelijk. Als we teruglopen regent het nog steeds en is het pad verandert in grote plassen en modder. Ook in onze kamer valt het licht continue uit deze avond, gelukkig hebben we nog een zaklamp.

Vrijdag 26 december 2014

Weer geen stroom vanaf een uur of 7. In de nacht blijkbaar wel stroom gehad want de accu van de camera blijkt wel opgeladen te zijn. Het ontbijt alhier is wel minder luxe dan bij het vorige resort maar we zitten wel prachtig aan het water. We huren deze dag 2 fietsen voor ongeveer € 1, ze zijn wel erg klein maar meer keuze is er niet. We fitsen eerst naar de watervallen aan de andere kant van het eiland over smalle paadjes van zand en stenen. We gaan over een hangbrug en komen bij de watervallen met allemaal visfuiken en ander visbouwwerken. We lopen over smalle paadjes en zien ook waterbuffels die heerlijk aan het badderen zijn. We fietsen en fietsen maar uiteindelijk loopt de weg dood en moeten we weer helemaal terug.

We rijden het eiland uiteindelijk helemaal rond en komen door kleine dorpjes, langs kudde’s waterbuffels en teak- en palmbomen. Rond de middag zijn we terug bij ons hotel. We bestellen iets bij het restaurant want niet helemaal blijkt wat we dachten, dus dat valt tegen. Even na het eten zit Reinier al op de wc omdat het toch niet helemaal lekker is gevallen. Uiteindelijk fietsen we in de middag nog over het andere eilandje. Einde van de middag kunnen we onze was weer ophalen, die weer prachtig schoon en gestreken is. Het eten in de avond is weer prima en ook hebben we een hele avond elektriciteit. Tijd om wederom de rugzak te pakken. En zo hadden we toch een hele andere kerst dan we thuis zouden zijn.

Zaterdag 27 december 2014

Om half 10 gaan we met de boot terug naar het vaste land. We reizen terug met onze Duitse “buren” die naar dezelfde bestemming als ons zullen reizen. Er staat een busje voor ons klaar die ons naar de grens met Cambodja zal brengen. Bij de grens van Laos moeten we ons “departure”- formulier afgeven en $ 2 p.p. betalen (omdat het zaterdag, dus weekend is). We mogen daarna doorlopen met onze rugzak naar de grens met Cambodja.. Hier krijgen we een ebola-health check voor $ 1 met temperatuurmeting en als dat in orde is mogen we door naar het volgende loket voor stempels. Hier moeten we weer een formulier invullen en $2 p.p. betalen en dan mogen we het land binnen. Er staat inmiddels weer een ander busje op ons te wachten. Het is dan inmiddels 11 uur. Het is dan nog zo’n 15 minuten rijden en dan worden we bij een boot afgezet. Alle tassen gaan in de open boot en er zijn precies 4 plekjes onder het huifje. Wij zitten voorin de boot en dit betekent nat worden.

Lees verder over het vervolg van onze reis in Cambodja