Nepal week 3

Dinsdag 31 december 2013

Om kwart voor 7 naast ons bed en 7 uur aan het ontbijt. Er is nog niemand in het restaurant. We pakken de laatste dingen in en leveren 1 van onze tassen in bij de receptie. Om stipt 8 uur stappen we met Ram, onze gids, in de taxi, een kleine Suzuki Maruti Alto 800. We hebben dan een 3 uur durende hobbelrit naar Galeshwar voor de boeg. Het eerste stuk is de weg nog vrij goed, maar tegen het eind wordt het slechter en slechter. Sommige stukken weg lijken het binnenland van IJsland wel, gigantische kuilen, grote stenen op de weg, riviertjes over de weg en wonderbaarlijk ploegt onze Suzuki overal doorheen. Onderweg zijn we nog getuige van een reddingspoging van een tractor die de helling is afgereden. Met aan elkaar geknoopte staalkabels wordt er getrokken, ziet er echt levensgevaarlijk uit. We zijn blij als we verder mogen rijden want we stonden er zo dicht bij dat als de kabels zouden knappen deze bij ons door de ruit zouden gaan. Verderop zien we nog een voertuig beneden bij de rivier liggen. Het gaat hier duidelijk wel eens fout. Na exact 3 uur komen we aan bij een restaurant, ons eindpunt van de rit.

We maken kennis met Oliver en Sylvia uit Oostenrijk die dezelfde trekking als ons gaan doen met eigen gids en drager. We maken nog even gebruik van een lunch en vertrekken dan 15 min na de Oostenrijkers zodat ieder zijn eigen tocht kan lopen. In het begin passeren we 2 hangbruggen en dan begint onze klim. Deze dag hebben we het steilste stuk omhoog. Veelal stenen trappen, langs terrassen en vele sinaasappelbomen. Al zijn het voor ons gevoel gewoon mandarijnen maar alles wordt hier orange genoemd. We kopen onderweg bij een familie een zak. De man des huizes gaat speciaal voor ons de boom in, op zijn blote voeten. We beginnen er gelijk maar aan en verbazen ons over de heerlijke smaak. Rijp plukken is toch een stuk lekkerder.

Onze drager Lotseman loopt gewoon omhoog op zijn teenslippers en raapt onderweg ook alle plastic op. We geven hem maar plastic zakken uit onze rugzak zodat hij daar alles in kan verzamelen. Onderweg krijgen we nog een paar druppels regen, daar hadden we niet echt op gerekend. De regenhoes hadden we gewoon achtergelaten in het hotel. Dan maar een plastic zak erover heen. De regen op zich is best lekker maar het heeft wel als gevolg dat de stenen trappen spekglad worden. Het is de gehele dag bewolkt en we zien de zon nauwelijks. Onderweg rusten we af en toe maar opeens na 2:45 uur zijn we op onze bestemming.

We worden ontvangen door dorpsbewoners in de “Community Hall” en krijgen allemaal iets te drinken. Ook krijgen we een bloemenslinger omgehangen. We ontmoeten de tweelingbroer van onze drager, die graag de rest van de trekking onze drager wil zijn. Wij vinden het prima. Beide broers wonen in dit dorp. We brengen onze rugzak naar onze kamer in een soort schuurtje. Iedere bezoeker wordt steeds bij een andere familie gehuisvest zodat de hele bevolking mee profiteert. Wij slapen boven, het is basic, gewoon 2 bedden en een tafeltje, met uitzicht op de sinaasappels. Ongeveer 100 meter verderop is een koude waterkraan en een sta-toilet. Allemaal duidelijk nieuw aangelegd voor de gasten.

We worden ergens uitgenodigd om maiswijn te drinken en er wordt ter plekke gepofte mais en sojabonen voor ons gemaakt. Een bijzondere ervaring. Op rietenmatjes zitten we onder een soort afdakje van een huis. Iedereen die langs loopt komt even bij de “toeristen”kijken. Om 6 uur eten we gezamenlijk in de “Community Hall”.  Het eten is prima, pompoen soep en gebakken rijst en macaroni. Na het eten terug naar onze kamer, het is donker en iedereen is naar binnen of zit bij een vuurtje. Omdat er niets te doen is wordt het op deze oudejaarsavond vroeg onder de wol, heel apart.

Woensdag 1 januari 2014

Na een heerlijk warm nachtje in onze mummieslaapzakken worden we op 4.10 uur gewekt door een haan. Deze blijkt ieder uur weer opnieuw te gaan kraaien en zodoende rollen we om 7 uur maar ons bed uit. Het is helder blauw de lucht, prachtig weer en wat een uitzichten. We pakken onze rugzakken weer in en gaan naar de community hall voor ons ontbijt. Pannenkoeken, omelet, tibetaans brood, allemaal lekker en genoeg. Om 8.30 uur klaar voor vertrek uit het dorp. Het is weer een pittige klim omhoog via stenen traptreden, zigzag omhoog, pittig zo vroeg in de ochtend. We zien vrouwen en kinderen hout  verzamelen en later gaan ze ons met hun manden vol met hout voorbij. Het eerste stuk lopen we in de schaduw. De uitzichten zijn werkelijk prachtig te noemen.

Rond half 1 zijn we bij onze lunchplek, waar de Oostenrijkers al zijn gearriveerd. Ook hier krijgen we weer een bloemenslinger als  welkomstgeschenk. Heerlijk in de zon met een weids uitzicht op besneeuwde bergtoppen, terrassen en huisjes. Hier wordt er weer een lunch voor ons bereid in de Community Hall, deze keer springrolls, soort loempia’s. We relaxen hier uitgebreid, knabbelend aan suikerriet.

Rond 14 uur vertrekken we weer en vervolgen we onze tocht langs huisjes, terrassen met gewassen, langs een school, over waterstroompjes en door het bos, echt prachtig wandelen en dit stuk is iets vlakker dan het eerste stuk. Om kwart voor 4 arriveren we in Nangi. Hier slapen we bij een soort camping in een community complex met meerdere kamers. En voor het eerst hebben we hier een warme douche, met dank aan zonnepanelen. De douche blijkt “zeer heet” want er lijkt geen koud water te zijn om mee te mengen dus niet  te lang onderstaan.

De kamers zijn basic, 2 simpele bedden met dunnen matrasjes en een tafeltje. We krijgen koffie en rijstwijn en delen de chocolade, die we eigenlijk meegenomen hadden voor oudejaarsavond. Reinier maakt een praatje met iemand die ons uitnodigt voor een bezoek aan het Womens Skills Project. Er worden hier tassen gemaakt in vrolijke kleuren waardoor geld wordt opgehaald voor de plaatselijke gezondheidszorg, speciaal voor zwangere vrouwen en ouderen. Wij willen dit natuurlijk wel steunen. Om 7 uur is het tijd voor ons diner: aardappelsoep, groentepizza en een soort chocoladepudding, wat meer op chocoladesaus lijkt maar prima smaakt. Rond half 10 duiken we alweer in onze slaapzakken.

Donderdag 2 januari 2014

Om half 7 weer uit de veren en tijd om weer in te pakken. Weer worden we getrakteerd op prachtige uitzichten. We zien dat het gevroren heeft ‘s-nachts doordat alles op de grond een wit ijslaagje heeft. We eten weer goed van de eieren, pannenkoeken en Tibetaans brood om energie op te doen voor de lange tocht naar de top. Deze keer krijgen we een lunchpakket mee omdat er onderweg geen mogelijkheden zijn om te eten. Ons water wordt aangevuld door gekookt water, maar ook kan je het water hier filteren. Rond half 9 zijn we weer op weg. Deze dag 1000 meter klimmen van 2300 naar 3320 meter, zo’n 6 uur was ons voorspeld. Het is vooral klimmen, het eerste stuk door het bos. Deze keer geen trappen maar bospaadjes met veel stenen en wortels. Een lastig pad, soms flink steil waardoor het handen en voetenwerk wordt.We stoppen regelmatig om even bij de komen. En steeds weer krijgen we fantastische uitzichten te zien. Vanuit het bos komen we uit op een helling met geel, droog gras. Hier stoppen we even om iets te eten.

Verderop zien we dat dit droge gras regelmatig verbrand, hele stukken zwart geblakerd gras passeren we en op sommige plekken smeult het nog. We eten te midden van zo’n zwartgeblakerd stuk. Je broek is voorzien van allemaal zwarte stofdeeltjes en regelmatig moeten we door een rookwolk heen. Vooral het laatste stuk omhoog, met het einddoel in zicht, is erg zwaar.

Maar als je dan boven op Mohare Hill staat ben je dit zo allemaal vergeten, wat een uitzicht.We hebben er exact de 6 uur over gedaan. We maken allemaal foto’s bij het bord van Mohare Hill als bewijs dat we er gekomen zijn. Ook van de uitzichten blijf je foto’s maken. Onze kamer is vergelijkbaar met de vorige 2 keer. Hier is alleen weinig water. Al het water moet de berg op gedragen worden. Dus er staan 2 zwarte tanks waar je met een emmertje water uit kan scheppen om de wc door te spoelen of je te wassen. We verkleden ons want het wordt snel kouder op deze hoogte. Binnen in de Community Hall wordt de kachel al opgestookt, daar kunnen we ons aan warmen.

Alles kleurt als de zon ondergaat. Rond 18 uur kunnen we eten in een warme ruimte. Wederom eten we aardappelsoep en deze keer gebakken rijst met ei. Als dessert delen we een schaaltje custardpudding. Na het eten zitten we met z’n allen om de kachel en er wordt gezongen, gedanst en gepraat. Buiten wederom totale duisternis en een prachtige sterrenhemel, 360° om je heen kijken. We duiken onze slaapzakken in met een extra deken er boven op.

Vrijdag 3 januari 2014

Reinier slaapt slecht omdat hij hoofdpijn heeft, waarschijnlijk door de hoogteziekte. Om 6.15 uur staan we naast ons bed, we houden onze thermokleding aan en trekken alles aan wat we bij ons hebben want het is nog erg koud. We zijn zo vroeg op om de zonsopgang te zien, bijzonder en het gaat heel snel met een steeds veranderd uitzicht wat we maar met weinig mensen hoeven te delen. We hoorden gisteren van de gidsen dat bij de naastgelegen trekking naar Poon Hill soms wel 500 mensen tegelijk de zonsopgang gaan bekijken. We zijn blij dat we hier in alle rust kunnen genieten. We krijgen ook alvast thee en koffie om op te warmen en zo blijven we zeker een uur genieten van  het ochtendgloren. Iets na 8 uur kunnen we ontbijten, hetzelfde recept als de andere dagen.

Na het ontbijt verkleden we ons in ons wandeltenue, geen thermogoed meer nodig. Het inpakken wordt al routine. We besluiten met z’n allen nog een tijdje te blijven zitten omdat we deze dag een korte tocht hebben en te genieten. Pas rond half 11 gaan we lopen en beginnen we de afdaling. Onderweg zien we bevroren meertjes en na een daling van 500 meter komen we na 2 uur aan op onze bestemming Dandakharka. Een accommodatie op een open vlakte verlaten van alles. Hier mogen we de rest van de dag relaxen.

Er komen nog een aantal paarden voorbij met bepakking maar verder zien we niemand. De gidsen en dragers wassen hun kleding en wij zitten de gehele middag op een matje in de zon een boek te lezen. Tussen de middag kregen we ook nog een warme maaltijd en ‘s-avond wederom nog een keer. We kunnen niet alles meer kiezen van de menukaart want in het laagseizoen zijn niet alle dingen meer voorradig. De bordjes gaan ‘s-avonds niet eens leeg, maar ja een dag luieren daar krijg je niet echt trek van. Tussendoor worden we voorzien van koffie en thee, nee over de verzorging hebben we niets te klagen. ‘s-Avonds is ook hier de kachel opgestookt en duiken we weer tijdig onze slaapzakken in.

Zaterdag 4 januari 2014

Om 7 uur kruipen we uit onze warme slaapzakken, brr wat is het koud daarbuiten, alles is aangevroren en ons “hok” heeft ook flinke kieren, een dierenstal in Nederland is nog beter, maar ach echt belangrijk is het niet. Om half 8 vallen we weer aan op ons ontbijt. De melk is inmiddels op, dus melk in de koffie kunnen we niet meer krijgen. Ook geen koeien in de buurt dus helaas. Wassen en Tanden poetsen bij een spekglad geworden wasplaats, waar de ijspegels aan de waterslang hangen, is een hachelijke onderneming.

Om kwart over 8 zijn we weer klaar voor verrek, een daling van 600 meter (naar 2250 meter) voor de boeg en de gids verwacht dat we 5,5 uur onderweg zullen zijn. De tocht gaat vooral door bos en we passeren verschillende waterstroompjes, vaak bevroren. Ook zien we voor het eerst yaks, de meeste zijn zwart-wit. We verlaten af en toe het bos en komen dan over soort grasvlaktes die vrij dor zijn. Echter de uitzichten zijn nog steeds prachtig, met besneeuwde bergtoppen als decor. We komen ook nog langs een prachtig, niet bevroren, heilig meer met een tempel: het Pyari Baharani Lake.

We moeten dan weer zo’n 100 meter stijgen en daarna dalen we weer af. Bij rustplaatsen komen we elke keer de Oostenrijkers weer tegen.  Dorpjes komen we onderweg niet tegen. Uiteindelijk arriveren we om 12:45 uur in Tikot, onze eindbestemming van deze dag. We hadden het in een uur korter gelopen dan gepland en dat zelfs met uitgebreid rusten. Ook worden we hier met bloemenslingers ontvangen in de Community Hall. We eten deze keer appelpannekoeken als lunch. De gidsen en dragers gaan even basketballen met de Oostenrijkers op het stoffige plein onder de Community Hall. Af en toe zien we “bosjes” voorbij komen met een stel benen eronder, oftewel vrouwen met enorme manden vol takken.

Na het eten worden we naar onze home-stay gebracht, in het dorpje onderaan een lange trap. We hebben weer een prima kamer op de eerste verdieping met een balkon vol met maiskolven en was. Beneden staat een omgekeerde, gevlochten, mand met een kip met nog kleine kuikentjes. We laten onze rugzakken achter en gaan met alleen de fotocamera op stap met Ram en Ram (gids en drager). Het is een prachtig dorpje met vriendelijke mensen en vele dieren, je raakt niet uitgekeken. We dalen af naar de terrassen waar de gewassen verbouwd worden. Overal worden we begroet met “Namaste” en wat een prachtige plaatjes kan je hier maken. Een stel vrouwen zit op de akker even met elkaar iets te eten en te drinken en wij krijgen een koude gepofte aardappel aangeboden. We zien nog meer kippen met alle maten kuikens.

Dan klimmen we weer terug omhoog naar het dorp. Zo einde van de middag hebben we wel weer trek in koffie dus gaan we weer naar de Community Hall. Als we koffie zitten te drinken horen we op eens een kip in de keuken kakelen. Onze gids had ons op de laatste avond een kip beloofd dus we vragen of dat de kip is die we vanavond op het bord krijgen en jawel. We snellen ons naar de keuken waar we nog net een foto kunnen maken voordat de kop eraf gaat en de kip binnen snelle tijd geplukt is door onze gids en drager. De keuken zit helemaal onder het bloed. We kunnen live meegenieten terwijl de zon weer ondergaat en de bergen prachtig kleurt. Dit betekent ook dat het nu snel kouder wordt, dus terug naar onze homestay voor andere kleding.

Muts op, sjaal om, handschoenen aan en de zaklampen mee. Reinier neemt 1 van zijn broeken mee voor de gids aangezien zijn broek helemaal onder het bloed zit. Hij past precies en Ram is er erg blij mee, dus ach we kopen wel weer een andere broek. Deze keer geen kachel om ons op te warmen maar wel warme kip voor iedereen. Deze laatste avond eten we met z’n allen aan tafel, dus met gidsen en dragers. Normaal gesproken eten zij altijd apart in de keuken. Erg gezellig en Reinier probeert net als de Nepalezen rijst met de hand te eten, wat nog best lastig blijkt te zijn en wat behoorlijk hilarisch blijkt. Het is weer een gezellige avond waar gezongen en gedanst wordt. In het donker moeten we alle trappen weer afdalen. Ram onze gids zal in de keuken op de vloer slapen van onze homestay. We kletsen nog een tijdje met de man des huizes die nog in de keuken zit. Als hij begint te gapen stappen we op en vertrekken we naar boven. We pakken alvast weer zoveel mogelijk in en duiken in onze slaapzakken.

Zondag 5 januari 2014

Jawel om 6 uur uit ons bed, erg vroeg deze keer. Met alle spullen helemaal de trappen weer omhoog naar de Community Hall om te ontbijten. Het eten is inmiddels vertrouwd, al hebben we nu de luxe van appelpannenkoeken. Buiten is alles aangevroren en de trappen zijn spekglad. Na het eten aldaar allemaal naar het toilet en tandenpoetsen. De geplande starttijd van 7 uur halen we niet, dus het is half 8 als we vertrekken.We dalen af via de weg, veel is bevroren zeker waar we in de schaduw lopen. Om tijd te winnen nemen we de zgn. “short-cuts”, smalle, kleine soms behoorlijk steile paadjes dwars omlaag. Echt hard gaat het soms niet want veilig beneden komen is het meest belangrijk.

De uitzichten zijn niet meer zo spectaculair. We moeten 1400 meter dalen, geen pretje voor de knieen. We passeren rond half 10 nog een dorpje waar we nog even een zak sinaasappels kopen en Reinier onze laatste biscuitjes uitdeelt. Daarna volgen we vooral het laatste uur stenen trappen omlaag. Helaas hadden we niets meer te eten en komen we na 3 uur helemaal kapot en hongerig aan in Tiplyang. We gaan nog een keer een hangbrug over waar we Reinier’s wandelstok met laatste gebedssjaal aan hangen. De taxi staat al ons te wachten, er wordt nog een laatste foto gemaakt.

Met z’n allen met rugzakken proppen we ons in de Suzuki alto en hobbelen we via een vreselijke weg met diepe kuilen en steeds naast ons de Kali Gandaki rivier. Bij de startplaats van onze trekking 6 dagen geleden zetten we onze drager af. Hij moet nu weer 3 uur omhoog lopen naar vrouw en kind. Echter nu zonder onze rugzak en met wandelstok van Leontine, die dus niet meer mee terug naar Nederland gaat. Uiteindelijk duurt de autotocht 4 uur. Onderweg wisselen we nog een keer van taxi en eten we nog ergens noedels. Het is al 15 uur als we terug zijn in Pokhara en we zijn gebroken. Ram onze gids sturen we gelijk naar het busstation want die moet nog 7 uur extra hobbelen met de lokale bus naar Kathmandu. We benijden hem niet, maar de volgende dag heeft hij cursus dus moet terug.

We halen onze laatste schone kleren uit de rugzak die we achtergelaten hadden in het hotel. En dan eindelijk een heerlijke douche en een keer haren wassen. Je voelt je weer een ander mens. We gaan op zoek naar een pinautomaat want onze roepies zijn op. De laatste 200 NRS zijn naar de taxichauffeur gegaan, de gids hebben we maar fooi in dollars gegeven. Het is deze dag bewolkt en de bergen zijn geheel uit het zicht verdwenen. We shoppen nog wat, ‘s-avonds halen we een pizza die we op onze kamer opeten. Geen puf meer voor uitgebreid op stap gaan.

Maandag 6 januari 2014

Redelijk vroeg wakker na een prima nacht slapen. Wederom bewolkt buiten en wij hebben behoorlijk pijnlijke spieren. We kuieren langs het meer en zien overal de gekleurde bootjes die je kan huren. Vele zijn ook gezonken en die laten ze gewoon liggen. We worden regelmatig aangesproken of we dingen willen kopen of een holyman die geld van je wil hebben. We drinken een pot echte koffie bij een restaurant aan de rand van het meer. Het zonnetje breekt weer door maar de bergen blijven gehuld in enorme wolkenformaties. We vervolgen het pad langs het meer en zien 2 mannen die een nieuwe boot aan het schilderen zijn. Reinier maakt even een praatje met deze botenbouwers. Ze hebben ook een schattig kleine wit hondje.

Langs het meer ook vele mensen die de was aan het doen zijn. We zien ook weer vele paragliders in de lucht. Bij Lake View restaurant eten we voor weinig geld prima. We lopen terug door de winkelstraat met ook vele accommodatie’s en eettentjes. Uiteindelijk belanden we bij de gallery waar we al 2 keer zijn geweest om een schilderij te kopen, we worden al verwacht en ons doek was al speciaal apart gehouden. We komen een prijs overeen en het doek verdwijnt in een stevige koker zodat het veilig mee naar Nederland kan. We geven nog geld uit aan allerlei souvenirs voor het thuisfront en eten ‘s-avonds heerlijk.

Dinsdag 7 januari 2014

Gewend aan vroeg opstaan, staan we ook nu weer om 7 uur naast ons bed. Deze keer geen ontbijtbuffet i.v.m. te weinig gasten, dus we kunnen bestellen van de kaart. Na het ontbijt proppen we alles weer in onze tassen. Buiten is het mistig en we hopen dat dit toch op gaat trekken anders wordt het vertraging bij onze vlucht. We halen nog wat broodjes bij de bakker voor onderweg. Om 10 uur proppen we ons weer in een Suzuki taxi met onze tassen op het dak. Het vliegveld is gelukkig vlakbij.

We melden ons bij Yeti Airlines en horen dat de vluchten vertraging hebben en dat we op een vlucht eerder worden gezet in de hoop op  de onze geboekte tijd te vertrekken. We moeten nog bij een apart kantoortje 200 NRS luchthavenbelasting p.p. betalen. We installeren ons  op het dakterras met uitzicht op het vliegveld, waar het erg rustig is. Er vertrekt alleen een klein vliegtuigje en 4 ultra lights.  De bergen komen langzaam aan weer uit de wolken en u iteindelijk komt het eerste vliegtuig binnen van Buddha Air. Na een tijdje horen we ook ons vluchtnummer.

Leontine moet haar tas nog een keer uitpakken bij de scanner maar mag uiteindelijk doorlopen en dan krijgen we nog een check achter een paar gordijntjes, mannen en vrouwen apart. Is snel gebeurd, maar weer wachten in een volgende ruimte. Het vliegtuig is niet groot en je rugzak gaat gewoon tussen de benen en om 12.05 uur taxiën we al weg. (Onze oorspronkelijke vertrektijd van de volgende vlucht was 11:55 uur) We zitten aan de linkerkant en hebben daardoor prachtig uitzicht op de bergen. We krijgen in sneltreinvaart nog koffie, een zakje pinda’s en water. 30 minuten later landen we alweer in Kathmandu.

Deze keer gaan we met de bus, met de bagagewagen erachter, naar de bagageclaim, gewoon in de buitenlucht. De kar wordt erbij gereden en in ruil voor je bagagebonnetjes krijg je de koffers van de kar. Het gaat lekker snel allemaal en we zien onze oude vertrouwde chauffeur  al op ons wachten. Geen bordjes deze keer want we kennen elkaar al. Nu maken we toch maar even een foto van de witte Corolla met 427.524 kilometer op de teller die ons werkelijk overal gebracht heeft. We mengen ons weer in het drukke stadsverkeer en het is weer warm en stoffig.

In 40 minuten staan we weer bij Vajra hotel. We krijgen onze opgeslagen tassen terug uit het depot en krijgen deze keer kamer 805. We hadden afgesproken onze gids Ram te bellen als we aankwamen en dan bij hem thuis langs te gaan. Echter het telefoonnummer wat hij heeft opgegeven klopt niet en we kunnen hem niet bereiken.

We besluiten dan nog maar een middag toerist te zijn en lopen naar de boeddhistische stupa Swayambhunath, ook wel de apentempel genoemd. Van ons hotel vandaan is dit maar 10 minuten lopen. We kopen nog even een paar bananen en broodjes. Meteen komen er al aapjes nieuwsgierig om de hoek kijken, die hebben altijd wel trek in bananen. We besluiten dus maar even te gaan zitten en alles op te eten. Dan beginnen we aan de klim, via een enorme stenen trap welke is omgeven door beelden, boeddha’s en vele mensen die wat aan je willen verkopen, zien we bovenaan de stupa.

Overal zwerfhonden en vele apen springen in het rond. De trap wordt steeds steiler en bovenaan zien we de goudkleurige stupa met de  ogen en de gekleurde gebedsvlaggen tevoorschijn komen. Het is behoorlijk druk en deze keer moeten we 200 NRS p.p. betalen dus dat valt mee. Vanaf deze plek heb je werkelijk een prachtig uitzicht over de stad, maar zie je ook de dikke smoglaag boven de stad hangen. Rondom de stupa allemaal gebedsmolens en mensen die ze laten draaien en gelijkertijd hun mantra’s zeggen. Het is hier allemaal heel relaxt. Als de zon verdwijnt dalen wij de trap weer af en lopen we nog een stukje langs de “pelgrims-route”onderlangs de stupa.

We lopen rustig terug naar ons hotel, terwijl er vele taxi’s steeds stoppen omdat ze ons mee willen nemen. In het winkeltje tegenover het hotel kopen we nog even iets te drinken. Bij kaarslicht schrijven we nog even ons dagboek bij op de hotelkamer. Om 6 uur belt onze gids Ram ons nog via het hotel, hij had ons gemist. Helaas is er nu geen tijd meer dus houden we dit ooit nog tegoed als we nog eens terug komen.’s-Avonds eten we maar in het hotel en proppen we al onze spullen in onze koffers wat zowaar net lukt.

Woensdag 8 januari 2014

Om 5 uur staan we alweer naast ons bed. De laatste paar dingen in de koffer en dan alles naar beneden slepen. Zoals beloofd staat er speciaal voor ons toast en koffie klaar met jam en honing. Om 5.45 uur zouden we opgehaald worden, we zien wel een auto staan maar geen mensen. Het blijkt dat het hek nog dicht is en dat de chauffeur de avond ervoor alvast de auto had neergezet. We vragen snel of het hek open mag en zo kunnen we dan weg. Het is erg donker, maar erg rustig op de weg. Er blijken wel veel fietsers en wandelaars al op pad die moeilijk te zien zijn in het donker. Nu zijn we zonder opstopping in krap 20 minuten al bij het vliegveld. Er blijkt een flinke rij te staan en het vliegveld is nog dicht.

We moeten volgend het bord bij ingang B gaan staan. Die blijkt echter helemaal niet open te gaan en we moeten allemaal door ingang A naar binnen. Boardingpass voor de eerste keer tonen, alle bagage scannen en dan weer in de volgende rij om in te checken. Het gaat allemaal heel erg langzaam. Als we eindelijk aan de beurt zijn horen we dat onze vlucht minimaal 3 uur vertraging heeft. Dit betekent  dus dat we de volgende vlucht in Istanboel zullen missen en dus worden we meteen overgeboekt naar een latere vlucht in de avond. We gaan verder naar de volgende ruimte boven en moeten weer een formulier invullen en met dit formulier langs iemand die weer stempels in ons paspoort zet als bewijs dat we vertrekken. Ook krijgen we stempels op onze boardingcards.

Dan begint het wachten, voorlopig is de vertrektijd op 12.10 uur gezet. We halen veel te dure koffie en kletsen met een Nederlander, die is wezen paragliden in Pokhara. Rond half 11 krijgen we een gratis ontbijt met witte boterhammen met kaas, een half plakje droge cake en 2 ondefinieerbare gefrituurde dingen. 1 bak koffie delen we samen want de kopjes zijn inmiddels op als wij aan de beurt zijn. Het duurt en duurt. Uiteindelijk kunnen we weer door een volgende security check waarbij er een aparte rij voor mannen en voor vrouwen is. De rij vrouwen is erg kort dus Leontine is er zo doorheen, maar ja dat weer wachten op Reinier. Dan moeten we weer langs de volgende mannetjes en weer onze boardingcards laten zien. Van ons laatste geld kopen we nog water en chocolade omdat we toch wel trek hebben gekregen. Bij gate 5 mogen we uiteindelijk om 12.00 uur boarden maar ons vliegtuig vertrekt pas om 13.00 uur.

Het is 7,5 uur vliegen naar Istanboel en dan zijn we al aardig gebroken. Ook in Istanboel moeten we weer in lange rijen aansluiten voor allemaal controles. Nog snel even iets eten op weg naar de gate en om 19.15 uur kunnen we weer boarden en op tijd vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam. Uiteindelijk landen we om 23.00 uur op Schiphol, het is erg rustig en er draait maar 1 bagageband waar onze koffers ook weer op verschijnen. Uiteindelijk zijn we om 1 uur ‘s-nachts thuis, terwijl het voor ons gevoel al bijna 6 uur ‘s-ochtends is. Dus we hebben zo’n 24 uur gereisd om thuis te komen. Veilig en wel duiken we in ons eigen bed.