Slovenië 2018

Na 2 jaar keren we opnieuw terug naar Slovenië. Waar we de vorige keer naar Ljubljana zijn gevlogen, besluiten we deze keer met de auto te gaan. We bezoeken eerst de B&B Miskar in Grahovo waar we in 2016 een week zijn verbleven. Daarna doen we een wandeltrektocht van Bovec naar het meer van Bohinj door de Julische Alpen, geregeld via SNP en aldaar verzorgd door YUGO travel.

Maandag 17 september 2018  

We vertrekken deze ochtend om 7.00 uur. 920 kilometer voor de boeg. Natuurlijk  files, wegwerkzaamheden en andere opstoppingen. Rijden in Duitsland is eigenlijk niet echt onze hobby. Om half 6 arriveren we bij hotel Alpenblick in Holzhausen. Zoals al aangekondigd via de mail is er niemand aanwezig maar liggen sleutel en informatie klaar bij de achterdeur. In de restaurantgids gaan we op zoek naar het dichtstbijzijnde restaurantje dat op maandag open is. En dit in het dorpje Bergen bij pizzeria Flamengo. Bij zonsondergang rijden we nog klein rondje en spotten we nog een kudde koeien, die enthousiast komt aanrennen als wij stoppen.

Dinsdag 18 september 2018  

Deze dag nog zo’n 400 km te gaan. Na een prima ontbijt zijn we om 9 uur weer gereed om te vertrekken. In Oostenrijk nemen we een afslag waar we opeens tol moeten betalen. We denken al “dat hebben wij weer”. We komen terecht in een leuk dorpje en stuiten op een boerderij waar ze schnaps maken. We mogen binnenkomen en daar hoort ook een proefsessie bij. Om 10 uur in de ochtend aan de alcohol. We tanken onze auto gelijk maar even vol, het is hier gewoon nog goedkoper dan in Oostenrijk, daar worden we wel blij van. Koffie is in het dorp echter nergens te vinden dus daar moeten we nog even op wachten. We rijden verder tot we opnieuw tol moeten betalen en de snelweg weer op kunnen. We begrijpen dat als we op de snelweg ook tol hadden moeten betalen, dus het maakt uiteindelijk niets uit en wij hadden een leuke de-tour. We stoppen bij het eerst volgende restaurant maar daar bleek de koffie echter ruim 4 euro. Die slaan we toch echt even over.

Net voor de grens kopen we nog een tolvignet voor Slovenië. Helaas is een tolvignet maar 7 dagen geldig en wij hebben nu net 8 dagen nodig, dus helaas dat wordt voor 2 weken vignetten kopen a € 30. Rond 13 uur rijden we Slovenië binnen via een kleine grensovergang omdat wij over de Vrsic pas gaan rijden. Ons wacht prachtige uitzichten maar ook een beproeving voor de auto met de 18% hellingen. We stoppen regelmatig om te genieten van de uitzichten dus de tijd tikt door. De snelste weg is afgesloten, dus gaan we via de 102 helemaal naar Grahovo. Dit schiet niet echt op door wielrenners, vrachtwagen en wegwerkzaamheden. Uiteindelijk is het 18.40 uur als we eindelijk bij B&B Miskar aankomen. Leuk om hier weer te zijn na 2 jaar, we worden weer hartelijk ontvangen door de familie. Om 7 uur staat diner voor ons klaar. Soep en goulash van Vinko met polenta en cake met kersen toe.

Woensdag 19 september 2018   28-34°C

We lopen vandaag over de bodem van het Cerknica meer. De vorige keer was het een flink meer nu een droog gevallen meer met allerlei holen en erg groen. Het is erg warm en benauwd en er is geen wind. Daarna bezoeken we in Cerknica ons favoriete koffietentje.  In de middag rijden we nog een rondje door de bossen over kleine weggetjes verhard en onverhard. De zon heeft plaats gemaakt voor donkere wolken en later ook regen. We drinken koffie in Nova Vas en pakken onze koffer weer voor morgen. Het blijft de gehele avond regenen.

Donderdag 20 september 2018  27 °C

Tijd om afscheid te nemen van de mensen van B&B Miskar. Alleen Sara is er om ons gedag te zeggen, de rest van de familie heeft andere bezigheden. Rond half 10 zijn we weer op weg. Bij Rakek gaan we de snelweg op, allemaal nog bekend terrein. De reis gaat lekker vlot en voor we het weten zijn we er al bijna. We doen nog even een tussenstop in het Middeleeuwse dorpje Radovljica. Alle bezienswaardigheden liggen rond het Linhartplein. De monumenten zijn uit de tijd van de renaissance en barok. Het verbaasd ons eigenlijk dat het niet echt heel druk is hier.

Daarna gaan we weer op weg naar onze bestemming Ribvec Laz bij het meer van Bohinj. Het hotel Kristal vinden we aan de rand van het dorp. We hebben nog 3 kwartier en rijden nog even naar het meer om daar onze broodjes op te eten. Voor parkeren moeten we wel even € 1.50 betalen. Maar het uitzicht is prachtig. Het is zonnig en warm. De auto laten we daarna achter bij het hotel en we gaan met de taxibus mee naar Bovec. We nemen nu de bergpas via Travisio, dus rijden ook nog even in Italië. Deze is minder steil dan de Vrsic pas. Iets na half 5 arriveren we in Bovec bij hotel Sanje ob Soci. Een prachtig hotel aan de buitenrand van het dorp. De kamer is heel modern maar niet echt praktisch ingedeeld. Het is wel prettig dat we een eigen ingang aan de buitenzijde hebben en ook nog met uitzicht op de bergen. We gaan gelijk het dorp maar verkennen en zijn verrast. In de avond eten we een heerlijk visje bij de nabijgelegen camping.

Vrijdag 21 september 2018   27°C

De eerste dagen verblijven we in Bovec en dit betekent dat we de wandelingen die gepland zijn ook anders kunnen indelen. Met de weersverwachting in het vooruitzicht besluiten we deze dag de wandeling van de 3e dag te doen. Dit omdat er voor zaterdag zeer slecht weer wordt voorspeld. Na een uitgebreid ontbijt, welke prachtig opgediend stond, lopen we naar de andere kant van het dorp. We nemen de Kanin kabelbaan naar 2200 meter. Zo’n 40 min duurt de tocht naar boven. Om ongeveer half 11 zijn wij boven. Het weer is prachtig met een blauwe lucht.

Eerst moeten we een steile grindhelling op en daarna het pad naar Pregala volgen. Dit blijkt een klauterpad over de rotsen. Dit kost ons wel wat meer tijd dan we hadden verwacht. Maar we zien wel alpenmarmotten, dus dat maakt onze dag al goed. Na 1,5 uur klauteren staan we aan het eindstation van een kabelbaan. Nu moet het langste stuk nog komen volgens onze kaart. We weten nu al dat we het eindpunt nooit op tijd gaan halen. De laatste gondel gaat namelijk om 16 uur weer terug.  We genieten gewoon maar van de uitzichten en gaan rond half 1 lekker onze lunch opeten met prachtig uitzicht. Terwijl we daar zitten rukken de wolken op en wordt ons uitzicht beperkt. We lopen dezelfde weg terug maar het laatste stuk lopen we nu via de steile grindhelling. We denken dat dit iets sneller zal zijn en inmiddels lopen we ook in een dichte mist van wolken. Af en toe trekt het even open en zien we nog iets van de blauwe lucht. We kijken nog bij de bezienswaardigheid, een gat in de rots. Hier komen we opeens ook veel meer mensen tegen. De meeste mensen komen met de kabelbaan naar boven, kijken alhier en gaan verder niet wandelen. We besluiten maar terug naar beneden te gaan omdat de uitzichten alleen maar slechter worden. Beneden blijkt het echter nog erg heet.

Na een kopje koffie bij het dalstation van de kabelbaan, lopen we terug naar het hotel en schieten we snel nog even een bakker binnen. We halen drinken en iets lekkers en eten dit voor onze kamer op ons terrasje op.  In de avond vinden we een leuk restaurantje met een terras aan de achterzijde en hier eten we in het dorp een prima hamburger. Daarna halen we nog een ijsje bij de ijssalon. De man in de ijssalon lijkt alle talen te spreken en vindt het gezellig om even te kletsen. Winkels zijn hier tot laat open. De bakker was zelfs tot 2 uur in de nacht open en dan de volgende ochtend om 6 uur start de nieuwe dag weer. Lange werkdagen in het hoogseizoen.

Zaterdag 22 september 2018 

Met de weersvoorspellingen van deze dag besluiten we geen wekker te zetten. Deze dag geen geplande wandeling, we kijken wat het weer gaat doen. Buiten inderdaad geen zon maar laaghangende wolken. Al blijkt het in de ochtend nog wel redelijk droog met af en toe een paar druppels. We wagen het erop en besluiten toch te gaan wandelen naar de Virje waterval. We trekken wel de goretex®jas aan en een regenbroek in de rugzak. We wandelen helemaal door het bos, eigenlijk een prachtig pad. Ook komen we nog langs een mooi klein kerkje. De deur blijkt open. Er is niet meer te zien dan een kansel en een prachtige schildering. We stijgen vooral, soms is het modderig. We zien veel paddenstoelen en salamanders. Het is afwisselend droog of een miezerregen. Na 5 km komen we bij de Virje waterval. Helaas gaat het nu echt doorregenen.  Het ziet er niet naar uit dat het nog gaat stoppen. En de beoogde foto’s kunnen helaas niet gemaakt worden.

In de stromende regen vervolgen we onze weg. We schuilen nog even vlakbij het meertje in iemands carport en kijken daarna nog even bij de bron van Glijun. We besluiten deze keer maar over de weg terug te lopen naar Bovec. De hele tocht blijft het regenen en wij zijn doorweekt. Zelfs goretex® houdt je blijkbaar niet droog. Onze voeten bleken nog het meest droog gebleven. We hadden nog warme kip gekocht bij de supermarkt (een soort traditie geworden in koude dagen in vakantie’s) maar die bleek lauw en taai. Dat was wel even een tegenvaller. Een warme douche en droge warme kleren waren nodig om weer bij te komen. Alle kleding en jassen gaan de droger in bij het hotel. Verder kan de föhn ook nog wat drogen. Zo vermaken we ons in de middag. We besluiten in de avond nogmaals bij de camping te gaan eten, dit is het dichtstbijzijnde restaurant en dit is wel prettig met de aanhoudende regen.

Zondag 23 september 2018   15°C

Om 7 uur de wekker op zondag, dat is wel even slikken. Buiten ziet het er hetzelfde uit als de dag ervoor. De weersvoorspelling zegt echter dat het deze dag droog blijft dus op goed geluk geen regenjas en regenbroek mee. Om 8.20 uur stappen we in het taxibusje. 20 min later worden we afgezet op ons startpunt bij de afslag naar Kmetija Jelinc aan de weg tussen Bovec en Trenta. Het is nog steeds bewolkt. We wandelen langs de prachtige blauwe Soca rivier door het bos. Af en toe steken we de rivier over d.m.v. een hangbrug. Bij camping Klin kunnen we zelfs even koffie drinken, het restaurant is net geopend. Afwisselend miezert het, druppelt het of is het droog. Op de rivier zien we kayaks en rafts. Er staat niet al te veel water in de rivier, dus we zien dat de rafts soms voorgeduwd moeten worden of zelfs verderop in de rivier gelegd moeten worden.

We eten onze broodjes en stoppen even om foto’s te maken van de rivier. Uiteindelijk hebben we kwart over 2 Bovec al in zicht na een laatste klimmetje. Om half 3 zitten we aan koffie met gebak bij de ijssalon waar we al eerder zijn geweest. 5.45 uur gelopen met pauze’s, prima binnen de 6 uur die ervoor stond. Wandeling was zeker niet zwaar maar je moest goed opletten waar je de voeten zette i.v.m. alle boomwortels. Onderweg hebben we alleen 1 eekhoorntje gezien. Terug bij het hotel lekker douchen en rugzak en koffer pakken. Morgen begint de bergtocht. De weersvoorspelling voor de komende dagen is goed: zonnig maar koud. Voor de laatste keer eten we in Bovec, deze keer weer in een ander restaurantje. Ook hier krijgen we weer prima eten voor een zeer schappelijke prijs. Tussen de €20 en € 30 kan je hier prima samen eten.

Maandag 24 september 2018 10°C

Om half 9 worden we opgehaald door dezelfde chauffeur die ons naar Bovec heeft gebracht. Nu komen we echt niet meer terug in Bovec. We rijden ruim 40 min om afgezet te worden op de P-plaats van Planina Kuhinja. Onze koffer gaat met de chauffeur mee en deze wordt alvast naar Ribvec Laz gebracht. Wij hebben alle spullen in onze rugzak bij ons voor de komende 3 dagen. Helemaal bovenop een berg zien we een hutje staan. Hier zullen we de komende 3.5 uur naar op weg zijn. Zo’n 1200 meter alleen maar stijgen met een fikse wind. Dat valt tegen, al onze energie wordt aangesproken. We vinden dat we tot de hut door moeten gaan voordat we mogen pauzeren.

Na 3.40 uur omhoog lopen komen we eindelijk aan bij de Krn hut.  Eindelijk kunnen we dan aan onze lunch beginnen. Het is hier koud met de wind dus blijven we niet te lang zitten. De hut is inmiddels al gesloten voor het seizoen. Rond 13.20 uur gaan we beginnen met de tocht naar beneden. Een stenige helling met veel rotsen en losse stenen. Een fikse afdaling maar met wel prachtige uitzichten. Uiteindelijk is het meer in zicht maar onze eindbestemming ligt daar ook nog voorbij.

Als we het meer zijn gepasseerd komen we de boer, die in dit dal woont, nog tegen met zijn hond. Een bijzonder figuur met nog een paar tanden in zijn mond. Hij gaat hele verhalen tegen ons houden in het Sloveens. Wij verstaan er niets van. We begrijpen alleen dat hij naar zijn koeien gaat en dat het soms heel druk in de hut kan zijn. We zijn allebei moe als we rond half 5 bij de Dom Jezerih hut aankomen. We kunnen gelijk een lekker bakkie koffie krijgen en daar zijn we wel aan toe. Om 7 uur krijgen we een prima maaltijd voorgeschoteld: Paddenstoelensoep, goulash met polenta en pannacotta met bessen-compote en slagroom. We blijken de enige gasten te zijn deze nacht. We horen ook dat het  komende weekend de hut gesloten zal worden voor het seizoen. We vermaken ons met een spel kaarten die we daar vinden. Onze telefoons hebben sinds de middag geen bereik meer, dus ook geen internet. Reinier waagt zich nog aan een halve liter bier. Rond 10 uur duiken we ons stapelbed in.

Dinsdag 25 september 2018 8 ° C

Na de heftige tocht van de dag ervoor besluiten we vandaag voor de lichte variant te gaan en slaan we de 2 beklimmingen van de bergtoppen Mahavscek en Bogatin over. Na een ontbijt met brood, ei en prima koffie vertrekken we iets voor 9 uur.  We kijken nog even bij het Krnmeer. Het heeft gevroren in de nacht en vooral op de schaduwplekken is alles nog bevroren. De tocht voert geleidelijk omhoog en daarna weer omlaag door een soort vallei. We zien nog een paar gemzen maar die zijn zo snel dat er geen foto van te maken was. Daarna stijgen we weer de vallei uit en komen we bij een aantal Oostenrijkse ruïnes van WW1 barakken. We dwalen even rond in de ruïnes waarbij de natuur het complex overgenomen heeft. Het dak is bijna overal verdwenen.

Daarna moeten we weer stijgen en dalen daarna weer af in een volgende vallei. We komen nog steeds niemand tegen. Op een gegeven moment krijgen we de hut in zicht. Hier is dan ook de afslag voor de zwaardere variant met de 2 topbeklimmingen. Dit doen we we even niet. We gaan geleidelijk afdalen met steeds de hut in ons zicht en eten onderweg uit de wind ons lunchpakketje op. We hebben alle tijd om rustig aan te doen. We passeren nog 1 andere hut en om kwart voor 2 arriveren we bij de hut Dom na Komni. De hut is vrij groot en staat hoog boven het meer van Bohinj. We blijken ook bijna weer de enige gasten te zijn. Uiteindelijk blijft er nog 1 man slapen die nacht. Na een 3 minuten douche met muntje zitten we de middag in de zon, doen spelletjes en eten pannenkoekjes. Uit de wind is dit wel te doen. Na een dag zonder telefoon en internet zijn we weer online. Om 6 uur krijgen we een soepje en daarna kippenpootjes met aardappels en salade en tiramisu als toetje. We kunnen niet anders zeggen dan dat we overal goed verzorgd worden.

Woensdag 26 september 2018 8°C

Om iets voor 7 uur zien we de zon opkomen boven het Bohinj meer welke gevuld is met wolken. Het is wederom koud en alles is weer aangevroren. Om 7 uur ontbijten we met droog en taai brood met een ei en hele vieze koffie. Niet echt een goed begin van de dag. We zijn benieuwd hoe onze lunch zal zijn. Iets na 8 uur zijn we alweer op weg. We hebben besloten de lange tocht te doen met de top beklimming van de Prsivec. We duiken meteen het bos in en dalen eerst een stukje. Daarna stijgen we weer. Dit wisselt elkaar af. Het eerste doel is het meertje Crno Jezero. Hier dalen we helemaal naar af en moeten daar over grote rotsblokken klauteren. Hier zijn we even de route kwijt en klimmen te hoog. Uiteindelijk spotten we de stip weer aan de andere kant van de rotsblokkenhelling. Dan wordt het weer omlaag klauteren. Een enkele keer hebben we een glimp van het meer onder ons, waar de wolken weer grotendeels verdwenen zijn. Het is fris maar in het bos lopen we beschut. De blaadjes vallen al en er zijn vele soorten paddenstoelen. Boomstammen liggen er ook regelmatig op ons pad. Soms moeten we er om heen, er overheen of er onder door. Regelmatig hebben we steile klimmetjes.

Half 12 arriveren we bij de eerste berghut op de Planina Privisc, een soort weide met allerlei houten hutten. Hier kunnen we koffie krijgen. We kletsen met andere wandelaars: een stel uit Finland en een stel uit Australië die beiden een huttentocht doen. Om 10 over 12 beginnen we aan de beklimming naar de top Privisc waar 1 uur voor staat. Het is een behoorlijk geklauter en op het eind wel een beetje steil maar na 45 min staan we dan op de top. Op de top hebben we rondom zicht op de bergtoppen en op het Meer van Bohinj. Hier eten we ons droge brood op wat helemaal uit elkaar valt. Maar ja, het is eten zullen we maar zeggen. De stukjes paprika maken het nog een beetje smeuïg.

Rond half 2 beginnen we weer aan de afdaling. Deze blijkt nog veel steiler dan de weg naar boven. Achterwaarts of op je kont naar beneden schuifelen. Hoogtevrees moet je hier echt niet hebben, want de afgronden zijn niet afgeschermd met een hekje. Op diverse punten hebben we nog een mooi uitzicht op het meer ver onder ons. Daarna duiken we het bos weer in waar we continue afdalen soms steil soms minder steil. Uiteindelijk zijn we om 16 uur bij de 2e hut Kosijev dom na Vogaru. Hier nemen we nog koffie met apfelstrudel en horen dat we nog eens 2 uur te gaan hebben naar Bohinj. Om half 5 gaan we met hernieuwde energie hier aan beginnen. We moeten nog eens iets van 500 meter afdalen via steile rotsige paadjes. Het laatste stuk gaat over het asfalt en door het dorpje Stara Fuzina. Stara Fuzina is een boerendorp op ongeveer 1 kilometer van het meer van Bohinj. Het was vroeger bekend om zijn ijzersmeedwerk. De huizen staan schots en scheef door elkaar heen met daar tussen tuintjes en boomgaarden. Ook staan hier nog veel traditionele hooidroogrekken. Reinier heeft veel last van zijn knie het laatste stuk, dus dat wordt een soort gestrompel de laatste kilometers. Rond 10 over 6 zitten we uiteindelijk bij een restaurantje aan de rand van het meer. We eten daar een hamburger met frietjes en gaan daarna nog het laatste half uurtje naar het hotel lopen.  Het inchecken blijkt echter nogal wat tijd te kosten, eerst kunnen we niemand vinden en daarna gaat iemand op z’n gemak alle gegevens uit onze paspoorten overnemen. Onze koffers staan wel op ons te wachten, die slepen we naar boven via de trap. Tijd voor een douche en dan echt helemaal niets meer.

Donderdag 27 september 2018  20°C

Geen wekker, geen wandeling. Het ontbijt is wel een beetje een teleurstelling, in vergelijking met het hotel in Bovec. Het lijkt wel of er een groep hiervoor alles heeft geplunderd. Reinier had gisteren 2 dikke knieën en strompelt in het rond. We nemen vandaag de auto maar. We gaan even kijken in de enkele winkels die Ribcev Laz rijk is. We stoppen langs het meer om foto’s te maken want er is een prachtige weerspiegeling te zien van de bergen in het meer. Overal moet je hier betalen om te parkeren, dat doen we deze keer gewoon maar even niet, er is namelijk verder helemaal niemand. Daarna rijden we naar het einde van de weg waar de wandeling naar de waterval begint. Ook hier moet je weer betalen €6 voor hele dag of € 3 voor 3 uur. Als we zeggen dat we alleen koffie gaan drinken mogen we zowaar parkeren zonder te betalen. De koffie is hier duur voor Sloveense begrippen €2.50 maar is wel goed. Meestal betaal je hier in Slovenië voor koffie tussen de €1 en €1.40.

We besluiten toch nog maar met de Vogel kabelbaan naar boven te gaan. Niet echt goedkoop €20 p.p. voor retour. In een grote gondel wordt je gelijk naar 1525 meter gebracht. Het is hier erg druk en ook weer warm. We lopen een klein stukje, kijken naar de bergen aan de overkant wat we allemaal gelopen hebben en gaan daarna op een terras zitten voor iets te eten en te drinken. Daarna gaan we weer maar beneden. We kletsen nog even met Nederlanders en gaan daarna met de auto nog door allerlei dorpjes in de omgeving rijden. We rijden nog maar boven naar Pokljuka en dan via Bled terug. We vinden uiteindelijk ook de houten botenbouwer waar we de hele dag al naar op zoek waren.  We mogen even in de werkplaats komen kijken.  In de avond eten we in een pizzeria in het volgende dorpje. Daar kunnen we wel gratis parkeren.

Vrijdag 28 september 2018  

Weer tijd om naar huis te gaan, 1 dag eerder dan gepland. Rond half 9 rijden we weg na nog even bij het meer te hebben gekeken die in de mist gehuld is. Via Bled zijn we snel op de snelweg. Iets na half 10 rijden we Oostenrijk binnen door de Karawanken toltunnel van 7.8 km. Aan de andere kant staat een lange file van vrachtwagens. Het valt ons op dat er heel veel autovrachtwagens zijn met nieuwe en oude auto’s. Onderweg komen we natuurlijk weer files en wegwerkzaamheden tegen en de tijd dat we op bestemming zijn wordt steeds later. We gaan ergens de weg af om te tanken en eten daar in het dorp op een bankje met uitzicht op de bergen.

We nemen nog een de-tour door de stad Neurenberg omdat er een uur vertraging zou zijn op de snelweg. Of we daar echt iets mee opgeschoten zijn is de vraag maar we komen weer op snelweg 3. Net voor we bij ons hotel komen blijkt er nog een ongeluk gebeurd. Iemand is in de bocht met z’n busje op de vangrail gereden en daar is van alles voor uitgerukt. We zien ook iemand die in de boeien wordt geslagen, waarschijnlijk de chauffeur. Wij kunnen daardoor de afslag niet nemen en moeten omrijden. Uiteindelijk is het bijna half 8 voor het we bij het Ibis hotel zijn in Kelsterbach. Ruim 3 uur later dan vanmorgen voorspelt door de navigatie. We gaan in de buurt op zoek naar een restaurantje. We vinden een volle Duitse kroeg waar je goed zou moeten kunnen eten voor weinig geld.

Zaterdag 29 september 2018

Nog 5 uur terugrijden naar thuis met enkele weg-omleidingen en werkzaamheden en dan zit de reis er echt weer op.