Nicaragua week 1

Woensdag 6 december 2017 – De reis begint!

De reis begint met een lange zit van ruim 11 uur naar Panama. We vertrekken een half uur te laat maar halen deze tijd weer in. Rond half 5 plaatselijke tijd (voor ons al half 11 in de avond) landen we op Tocumen Airport. De warmte voelen we meteen al. Helaas moeten we nog 5.5 uur wachten op onze volgende vlucht naar Nicaragua. Op het vliegveld is niet zo veel te zien, en veel fastfood tegen flinke prijzen.

Bij de vlucht naar Nicaragua ook weer overboekingen (net als vorige keer naar Costa Rica). Gelukkig hebben wij deze keer wel stoelnummers op onze ticket en kunnen we in ieder geval mee. Het boarden gaat heel chaotisch en niemand snapt de bedoeling maar uiteindelijk zitten we erin en zit het vliegtuig helemaal vol. Wij persen ons tussen een aantal Spanjaarden op de middenstoeltjes. Omdat het bagage laden op een zeer relaxt tempo gaat moeten we hier nog eens een half uur extra op wachten. Zo’n 1.5 uur nog vliegen tussen luidruchtige medepassagiers.

Uiteindelijk staan we om half 12 op Nicaraguaanse bodem. Het regelen van visa gaat gelukkig snel. Daarna nog wachten op een taxi die ons door donkere steegjes en gravelroads zowaar bij ons hotel afzet. Het is dan half 1 (en eigenlijk dus voor ons gevoel al half 8 in de ochtend). En wat een hitte hier in de nacht. Dat belooft wat. Tijd om gelijk het bed in te duiken.

Donderdag 7 december 2017 – Op naar het koele noorden

Na een nachtje met niet al te veel slaap begint de dag weer vroeg. Buiten is het al lang weer licht en de temperatuur stijgt gestaag. Het is weer even wennen in deze totaal andere wereld. In het hotel loopt meer personeel rond dan gasten, personeel die lekker relaxt in de schommelstoelen hangt en alles is open, geen ramen, geen deuren. Buiten gewoon Latijns Amerikaans zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt worden we opgehaald door Hector van Matagalpa Tours. Twee uur rijden we een heel stuk over de Pan American Highway. Oude trucks, gekleurde schoolbussen, alle stalletjes langs de weg waar je van alles kan kopen, overal mensen langs de weg, de armoedige huisjes met ramen van plastic en zonder deur, de vele zwerfhonden en de andere dieren langs de weg. Je kijkt je ogen uit. Terwijl de reis vordert klimmen we de hoogte in en wordt het zwaar bewolkt, de temperatuur daalt en het gaat regenen.

Matagalpa blijkt een flinke stad van 150.000 mensen gebouwd tegen de hellingen omringd door groen. De chaos van de stad, teveel auto’s voor de smalle straatjes, heel veel straatleven, er gebeurt heel veel. Bij Matagalpa Tours krijgen we van Lester waarmee wij in contact zijn gekomen via Betterplaces uitleg over onze reis. Daarna tijd om te vertrekken naar een koffieplantage. Geld wisselen kan hier bij een bank maar ook via zgn. Coyotes. Een man die gewoon op straat rondhangt komt met een hele stapel bankbiljetten dan even wisselen. Dus dat doen wij dan ook gelijk maar even.

Na ongeveer een half uurtje waarbij we nog verder de hoogte in zijn gegaan en inmiddels in de wolken rijden komen we via een gravelroad bij de Finca la Loteria. Onderweg niet alleen koffieplantages maar ook velden vol kolen, aardappels en wortels die tegen de steile hellingen groeien.

We worden hier zeer gastvrij ontvangen door de eigenaar. Hij vertelt ons de geschiedenis van hoe hij nu hier zijn eigen stukje land heeft van 4.5 hectare met een koffieplantage. Dit ging niet gemakkelijk en er gingen vele jaren van strijd overheen en daarom de naam: een lot uit de loterij.

We starten met een heerlijke lunch van rijst, vlees, salade, bonen en tortillas met een bijzonder soort sap. Daarna gaan we de plantage op. Het hele proces van het selecteren van de zaden tot de kop koffie krijgen we te zien. Allemaal zeer kleinschalig en authentiek. De plantage heeft ook verschillende andere gewassen zoals bananenbomen (goed voor de schaduw die de koffiestruiken nodig hebben), een kaneelboom maar ook wilde koriander. En daar tussen scharrelen de kippen, een hond, een kat en dan ook nog de wilde bewoners van de omringende wouden.

Rond 15 uur is het tijd eens bij ons hostal in Matagalpa te gaan kijken. Nog even tijd om de stad te verkennen.Vandaag is het een soort katholieke feestdag met overal mariabeelden, muziek en vuurwerk. Het lijkt wel oud en nieuw. Wij relaxen nog even voor we op zoek gaan naar een leuk restaurantje. We eten bij een Italiaans restaurantje in het steegje achter de hostal. Heerlijk eten voor weinig. In de avond blijft het nog lang onrustig.

Vrijdag 8 december 2017 – Een warm dagje in de stad

Na een prima nachtje zijn we weer vroeg wakker. Terwijl we op ons ontbijtje wachten kletsen we met een Amerikaan die 3 maanden verblijft in Nicaragua. Hij geeft ons gelijk wat tips voor leuke plekken. Verder passeren er vele reisbestemmingen en ervaringen. Onze hostal is niet groot dus je weet al snel wie er verblijven. Soms ook zeer vage types die nog in de hippietijd zijn blijven hangen.

Vandaag wordt er nog steeds ‘La Purisma’ gevierd en iedereen is vrij. Dit betekent dat de musea dicht zijn. De enkele wandelingen die we nog vanuit de stad zouden kunnen doen worden ons afgeraden i.v.m. onze veiligheid. Gezien we de volgende dagen toch gaan wandelen, met gids, laten we dit plan ook maar gaan.

Dat wordt dan maar struinen door de stad. Gewoon bij het park gaan zitten en zien wat er allemaal om je heen gebeurd. De vele soms afgeladen busjes, de straatventers, de schoenenpoetsers, de straatkraampjes, oftewel alle bedrijvigheid in de buitenlucht. Maar ook de kinderen die prachtig gekleed uit de kerk komen. Vandaag bewolkt met volop zon en gelijk een stuk warmer. Zo’n 24 graden, en dat is voor Nicaragua nog redelijk koel. Hoe verder we naar het Zuiden zullen gaan hoe warmer het zal worden.

Ook wordt er op allerlei plekken volop gebouwd aan tenten met muziekinstallaties. Het lijkt of er vanavond ook nog festiviteiten zijn. Ook het knalvuurwerk wordt in de middag weer volop afgestoken. In de avond is het een drukte van belang in de stad. Naast het knalvuurwerk zien we nu ook nog even siervuurwerk. Daarna is er allerlei muziek en dans. De komende dagen staan er een aantal wandelingen in het vooruitzicht.

Zaterdag 9 december 2017 – Een dagje zweten

Na een prima nacht slapen zijn we vroeg wakker. Om 7 uur zijn we beneden voor het ontbijt. Het lijkt wel of we de enige gasten nog zijn van de hostal. Na ons ontbijtje gaan we nog even maar de Panaderia voor broodjes en bij een oud vrouwtje in het park halen we nog even 2 flesjes water. Weer iemand blij gemaakt, ze lachtte van oor tot oor.

Rond 9 uur staan er 3 mensen voor de deur: Lester, Daniël onze gids voor de komende dagen en Ivan onze chauffeur.
We worden gebracht naar het dorpje San Ramon zo’n 12 km van Matagalpa. Hier begint onze hike van vandaag naar een familie in La Corona.

We kunnen gelijk flink zweten want we stijgen gelijk flink. Vandaag een warme dag met blauwe lucht maar gelukkig ook wind. Alleen die voelen we in het begin nog niet. We passeren huisjes waar de kippen rondscharrelen, de varkens zich in de modder rondwentelen en een enkele koe of paard in een wei. Maar vooral heel veel koffieplantages vaak ook met bananenbomen ertussen. Bij verschillende koffieplantages is een bewaker aanwezig om de koffie te bewaken met een ak47. Heel bijzonder.

Na zo’n 4 uur wandelen komen we aan bij de familie waar we zullen verblijven. We worden zeer hartelijk ontvangen door de 2 dochters en opa. De ouders zijn aan het werk op de koffieplantage. We starten gelijk met lekkere koffie en gelijk wordt de lunch geserveerd met kip, bonen, rijst en tortilla’s. Die gaan er wel in na zo’n wandeling.

Na de lunch neemt de jongste dochter ons mee naar de plantage die 10 min verderop is gelegen. We gaan kijken bij de koffieplukkers. De koffieplukkers krijgen per grote emmer 1.5 dollar. Gemiddeld verdienen ze met een dag plukken 10-12 dollar en supersnelle hooguit 20 dollar. Er wordt 6 dagen per week gewerkt. Er zijn ook mannen die vooral de zakken dragen vanuit de plantage naar de schuur. Sterke mannen die met zakken van bijna 50 kg op de schouder de plantage letterlijk doorrennen.

Omdat het einde van de dag is zien we dat van iedereen de oogst van vandaag gemeten wordt om te weten hoeveel ze uitbetaald gaan krijgen. Alles gaat in een enorme trechter. Hier gaan deze keer zo’n 150 emmers in. Daarna gaat dit door de machine om de pulp te scheiden van de bonen. Deze bonen blijven de nacht fermenteren en dan de volgende ochtend worden deze gewassen.

Tijd voor een frisse, koude douche. Dat valt altijd tegen. En om 7 uur wordt ons diner geserveerd: ei met rijst en bonen. In de avond vertelt de vrouw des huizes hoe ze deze farm in 28 jaar stapje voor stapje hebben opgebouwd. Respect kunnen we hier alleen maar voor hebben. De man des huizes slaapt vandaag in de schuur om de koffie te bewaken.

Zondag 10 december 2017 Een andere verjaardag

De dag begint iets na half 6 in de morgen. De hele nacht hebben we eigenlijk niet geslapen. Door de stormachtige wind maakten vooral de enorme bamboebossen veel lawaai.

De ochtend begint met een kop koffie en een broodje en rond 6 uur gaan we richting de koffieplantage van onze familie. We helpen vanochtend met het wassen van de koffiebonen. Via een waterkanaal worden de 1e, 2e en 3e klas bonen van elkaar gescheiden. De 3e kwaliteit drijft en de beste kwaliteit zinkt. We kunnen gelijk met grote spatels aan de gang. We helpen tot alle bonen gewassen zijn en gaan dan terug naar het huis. Grootvader is met zijn 2 stokken ook alweer op weg naar het huis van de familie. Het is dan bijna half 8.

Nu krijgen we het echte ontbijt ei met rode bonen en tortilla en soort chips van een wortel van een plant in de tuin. Tevens weer een bijzonder paars sapje van de zaden van de spinazie en sinaasappel.

Rond 8 uur is het tijd om afscheid te nemen van deze bijzondere familie. We kopen nog maar weer een pak koffie (we hebben er nu al 3) van de koffiefarm. Tijd om te vertrekken voor een wandeling naar een waterval. Al snel krijgen we een groep brulapen te zien en ook weer meerdere luiaards en de supersnelle kolibries. We lopen eerst over een smal pad langs allerlei huisjes tot aan een hangbrug.

Vanaf hier is het een brede ongelijke modderweg. Een bulldozer is hier lekker bezig geweest omdat ze hier een nieuwe weg willen aanleggen. We passeren wat stroompjes, de bulldozer die zijn beste tijd heeft gehad en dan de waterval. Even zitten en genieten van de mooie waterval. Daarna nog ongeveer 20 min lopen naar de weg. Iwan staat aldaar met de auto ons op te wachten.

Het is nog ongeveer 1.5 uur rijden naar Penas Blancas, de poort naar de enorme Bosawas jungle. De laatste kilometer is een slechte weg tot aan CEN. Een onderzoekscentrum in het woud wat 20 jaar geleden nog een grasland gebied was met koeien. Bijzonder om te zien hoe ze dit gebied weer zo groen en vruchtbaar hebben gekregen. We krijgen een grappig hutje met alleen koud water waarbij je zo goed als buiten woont met een golfplatendak. Dat gaat frisjes worden vannacht. We zitten hier op bijna 1000 meter.

We kunnen al vrij snel aanschuiven voor de lunch met rijst met groente en kip of vlees en weer een bijzonder sapje. Om half 2 staat onze gids Daniël samen met een gids van het centrum klaar om ons te begeleiden naar de voet van de zgn. Regenboog-waterval. We moeten zo’n 400 meter klimmen over modderige paadjes vol met wortels, tussen de wortels van een enorme ficus, al springend over stenen in het water. Maar dan wordt je zeker beloont na zo’n 1.5 uur met een prachtige waterval met inderdaad een regenboog. Terug is altijd weer iets lastiger. Helaas weinig dieren gezien.

Terug bij het centrum tijd voor een koude douche en helaas de elektriciteit is ook uitgevallen dus het wordt echt donker in en om ons hutje. Ook geen telefoonbereik en ook geen internet. In de avond eten we deze keer spaghetti met tomatensaus, brood en kamillethee. Omdat het overal donker is en we niet veel kunnen doen maar vroeg naar bed. Omdat we zo goed als buiten slapen en er een koude wind waait wordt het een fris nachtje.

Maandag 11 december 2017 – Jungletocht

Dat was een koud nachtje buiten. Om 6 uur staan we alweer naast ons bed op zoek naar vogels. Het blijft bij 2 soorten, helaas geen toekan. Om half 8 ontbijten met inderdaad weer rijst met bonen en tortilla en als toetje brood met jam. Ze kunnen hier bijzondere combinaties maken. Tijd om met Daniël en Ivan te kletsen over hun leven hier en het verleden van Nicaragua. Ivan heeft lange tijd in de oorlog in dit gebied gevochten. Hij heeft jaren in de bossen gewoond. Indrukwekkend voor ons. Het is hier allemaal nog relatief kort geleden.

Om half 9 zijn we gereed om te vertrekken voor een wandeltocht naar de top van de Penas Blancas. We doen dit met Daniël onze eigen gids en de gids van de CEN: Alejandro. Een flinke klim ligt voor ons over een smal modderig paadje, klauterend over stenen, houten trapjes en boomstronken, door stroompjes en zigzaggend tussen bomen en bamboe. Het gaat echt vaak steil omhoog. Uiteindelijk hebben we 1.5 uur nodig om de top te bereiken. Gelukkig is het vandaag iets bewolkt en niet al te warm.

We lopen daarna naar het begin van de regenboogwaterval waar we gisteren onderaan stonden. We stijgen en dalen continue en we zijn blij met onze bamboestokken ter ondersteuning. Want van een pad is af en toe nauwelijks te spreken. Alejandro onze gids van het centrum gaat met een machete voorop om het pad vrij te maken.

Veel wild zien we niet maar wel de pootafdrukken van de cougar en de puma. Omdat er nog niet zo lang geleden in dit gebied gejaagd werd zijn veel dieren verdwenen. Langzaamaan komen ze nu weer terug.

De afdaling is nog pittiger dan de tocht naar boven. We krijgen nog wel een prachtige glazen vlinder te zien. Een geglibber en geglij maar 5 uur na onze start staan we weer heelhuids alle 4 beneden. We eten bij El Chico onze lunch en ik hoef vast niet te vertellen wat er op het menu stond.

We halen onze koffers op en gaan terug richting Matagalpa, een rit van meer dan 2 uur. Daniël zetten we om 4 uur af bij de afslag naar San Ramon. Hij mag weer na 3 dagen terug naar zijn vrouw en kind.

Ivan zet ons af bij de Selva Negra lodge. Ook hier blijkt er een stevig windje te staan en is het eigenlijk weer fris. We krijgen een leuk hutje en verheugen ons op eindelijk weer eens een warme douche. Helaas….. deze ecolodge verwarmt het water met zonnepanelen….en het is bewolkt vandaag…. dus brrrrr brrrrr deze keer een lauwe douche. Dat was even een tegenvaller. ‘s-Avonds in het restaurant hebben we na 3 dagen eindelijk weer eens wifi en zien we dat het in Nederland wel een hele andere wereld is dan hier.

Dinsdag 12 december 2017 – Een ander dagje dan gepland

Helaas lopen dingen soms anders dan gepland. Reinier blijkt onverwacht een abonnement te hebben op de wc en voelt zich niet fit. Het ontbijt wordt dan ook maar brood met jam voor hem.

Leontine gebruikt de ochtend om het bos en de plantage te verkennen. Omdat we nog steeds een stormachtige wind hebben is het moeilijk om in het bos vogels te spotten. Er liggen veel afgewaaide takken op het pad. Vlinders kan je hier wel spotten maar vooral hoog in de bomen. Helaas geen quetzal of brulapen te zien.

Bij de plantage zijn wel verschillende soorten vogels en vlinders goed te zien. In grote plastic kassen groeien hier allerlei gewassen die in het restaurant alhier gebruikt worden.

De lunch is deze keer een sandwich in het restaurant. De middag is rustig aan doen met een boek en een spelletje op de schommelstoelen van ons terras. Reinier blijft graag dicht bij het toilet?. De vlinders fladderen om ons heen en ook een kolibri en een eekhoorn zien we langskomen. Als de avond hier valt zwelt het geluid van de insecten op uit het nevelwoud, een bijzonder geluid. In korte tijd valt de duisternis in.

Lees verder over onze avonturen in de 2e week