Vrijdag 6 mei 2016
De reis begint met een vertraging van zo’n 20 minuten. Maar de vliegreis naar Ljubljana verloopt verder voorspoedig met mooi weer en mooie uitzichten op de besneeuwde Alpen. Na een kleine 2 uur landen we op Ljubljana, het is hier erg rustig. We nemen de bus naar het busstation in het centrum wat nog bijna een uur rijden blijkt. Het weer is zonnig en met zo’n 17 graden prima weer. Om 13.15 uur stappen we op de bus naar Cerknica. Na een uurtje in de bus staat Vinko van de B&B Miskar ons op te wachten. In de B&B wacht ons een zeer gastvrije ontvangst door de familie. We horen dat 2 weken geleden hier nog sneeuw is gevallen. We hebben een ruime kamer met een balkon met uitzicht op de tuin. Op het terras drinken we koffie in het zonnetje en maken kennis met alle bewoners.
Na de koffie verkennen we de omgeving en zo komen we uit bij een oude zaagmolen op waterkracht. Een oudere man, die alleen Sloveens spreekt, is op traditionele wijze boomstammen aan het zagen. Een prachtig gezicht om dit te zien in deze setting. We zwerven daarna over de groene weiden en struinen over boerenerven met grote schuren vol hout, koeien, paarden, kippen, konijnen, etc. De meeste boerderijen hebben een eigen zaagmolen. Ook zien we allerlei oude tractoren staan, dit is toch wel even een andere wereld. Ook wel bijzonder dat je hier gewoon over het erf kan lopen. Niks geen hekken. Om half 7 wordt ons diners buiten op het terras geserveerd. We kletsen met de familie en horen verhalen over hoe het vroeger was toen Slovenië nog onderdeel was van Joegoslavië.
Zaterdag 7 mei 2016
Na een prima ontbijtje is het tijd voor onze eerste wandeldag in ons programma. We lopen eerst door het dorpje Grahovo en dan richting de bossen. We klimmen omhoog over een steenslagweg. We komen 1 tractor tegen maar verder niemand te zien hier. Na ongeveer 3,5 kilometer komen we het 1e dorpje Sv. Ana tegen. Hier gaan we net voor het kerkje de weg af en een ander bospad in. We lopen over prachtige groene weiden met kleurige bloemen en veel vlinders. We kunnen het pad niet goed vinden. De bomen die gekapt moeten worden blijken ook rode stippen te hebben en zo gaan we lekker dwalen. Uiteindelijk omen we uit op een asfaltweg. Dit blijkt echter helemaal uit de route te liggen. We blijken te ver afgedaald te zijn en ook nog naar de verkeerde kant. We besluiten de asfaltweg maar gewoon te volgen en te zien waar we uitkomen. Zo komen we terecht in het dorpje Lož.
In Lož lopen we even rond en komen uiteindelijk bij een Tourist Information. Hier raken we aan de praat met Eduard. We vertellen dat we op weg waren naar het kasteel maar de verkeerde route hadden gelopen. Hij zegt tegen ons: ‘Ga aan de overkant maar even koffie drinken en dan breng ik jullie straks naar het kasteel’. Even later schuift hij bij ons aan en hij nodigt ons uit om mee te komen naar zijn huis in de bossen boven Lož. En zo zitten we daar even later aan tafel en wordt er van alles op tafel gezet, lekkere dingen om te eten maar ook een aantal flessen Schnaps. Het is werkelijk een prachtige plek aan een klein meertje met heel helder water, wat een natuurlijke bron blijkt. We mogen ook nog even een kijkje nemen in het huis binnen. Zo gaat de tijd voorbij.
We stappen weer in de 4 WD en we worden over kleine paadjes en door weilanden richting kasteel gebracht. Langs de weg zien we mensen met een jonge herdershond. Dit blijken ook vrienden te zijn en zo stoppen we daar ook weer. Hier worden we ook weer uitgenodigd om Schnaps te drinken. Uiteindelijk is het al bijna 4 uur voordat we nog eens vertrekken richting kasteel. Eduard vind dat we ook even het “Hunting”en “Dormouse”- museum moeten bezoeken. Voor € 4 zien we een aantal opgezette dieren die hier voorkomen in de regio en heel veel vallen voor de betreffende muizen. Er waren ook nog 2 muizen in een hokje, maar die hebben we niet gezien, die slapen overdag. Reinier stelt voor ze dan maar even wakker te maken, maar dat was niet toegestaan. Eduard verlaat ons weer en wij gaan nog mee met de laatste rondleiding om 5 uur het kasteel in. De rondleiding blijkt alleen voor ons twee. We zien alle kamers en verdiepingen. Er is ook nog een trouwerij aldaar.
De laatste bus van 18.30 uur kunnen we niet meer halen, aangezien het nog 1.5 uur lopen is naar het dorp Lož waar de bus vertrekt. We bellen Vinko, en die is zo aardig om ons om 18 uur op te pikken bij het kasteel. Deze avond is er nog een echtpaar uit Israël die ook mee-eet. We praten heel de avond over echt van alles.
Zondag 8 mei 2016
Pas rond half 9 zitten we aan de ontbijttafel. Het zit helemaal vol met 6 mensen. Het Israëlische echtpaar en de Italiaanse jagers gaan vandaag weer vertrekken. Vinko brengt ons om half 10 naar Dolenje Jezero. Hier staat een gids al te wachten. We betalen € 5 p.p. met nog 5 andere mensen. We gaan eerst kijken bij het Cerknica meer en horen hoe het niveau van het water per seizoen varieert in dit meer. Door het karstgesteente kan het water via ondergrondse kanalen geheel verdwijnen. Verder horen we verhalen over het leven in het verleden bij het meer, over de boten die gebruikt worden en het ijs in de winter. We bezoeken een kerkje met een prachtig houten plafond. In de kerk zingt onze gids Helena 2 traditionele liederen. Daarna bezoeken we een botenbouwer. De oude man, die dit voorheen deed, heeft dit aan zijn beide zoons geleerd zodat de traditie kan worden voortgezet. Het hout wordt met “nagels” verbonden en is onbewerkt. Na de rondleiding drinken we nog iets met onze gids Helena. Ze vertelt ons dat ze de vriendin is van de dochter van onze pensioneigenaren Milena en Vinko. Deze dochter van hun woont in Kopenhagen. Iedereen lijkt hier elkaar ook wel te kennen.
De lucht wordt steeds donkerder en we horen ook onweer. We besluiten daarom toch maar te gaan lopen want het ziet er erg dreigend uit. We lopen terug naar het dorp en nemen dan het pad richting Martinjak. Het begint al te druppelen en het onweer komt op een gegeven moment van 2 kanten. We besluiten nu toch maar te schuilen in 1 van de schuren die langs het pad staat. We blijven hier zeker een uur met regen en onweer wat maar niet lijkt te willen wegtrekken. We besluiten om een gegeven moment toch maar verder te lopen. Maar van 4 kilometer in de regen op het open veld lopen wordt je toch best nat. Na ongeveer 45 minuten zijn we bij de hoofdweg. We bellen Vinko of hij ons misschien kan ophalen, want we zijn helemaal doorweekt. En weer is hij zo aardig om ons inderdaad op te halen.
Einde van de middag breekt de zon uiteindelijk weer door de wolken, maar nu gaan we nergens meer heen. Om half 7 schuiven we weer aan voor het diner. Deze avond zijn we de enige gasten.
Maandag 9 mei 2016
Om 8.30 uur worden wij opgehaald door Casper, dit is de baas van Igor (de zoon des huizes), voor onze grot-tocht. We moeten onderweg ook nog even equipment ophalen en om 9.00 uur arriveren we bij Križna Jama. Met 3 paar sokken in de laarzen en een mooie rode overall met “hoog water”-pijpen en helm met lamp mogen we de grot in. 2 Japanse jongens uit Tokio gaan ook met ons mee. Als iedereen helemaal “opgetuigd” is gaan we richting grot. Er is hier geen licht en ook geen mooi paden. De tocht van 4 uur voert tot het 14e meer. Deze tocht kunnen maximaal 1000 mensen per jaar maken om de grot niet teveel te beschadigen. De excursie kan niet doorgaan als het water te hoog of te laag staat. (In 2018 horen we dat er een reportage over de grot heeft gestaan in de National Geographic en dat sindsdien de vraag naar deze excursie enorm is toegenomen en zodoende al heel lang van te voren is volgeboekt).
Het eerste stuk moeten we lopen en klauteren over wat stenen heen. Voor het eerste meer nemen we een grotere boot en daarna stappen we over in een klein rubberbootje. We moeten regelmatig in en uit de boot stappen om richels tussen de meren over te gaan. We moeten ook door het stromende water waden en we moeten goed kijken dat we niet in gaten stappen of kwetsbaar materiaal beschadigen. Hoe verder we in de grot komen hoe spectaculairder de formatie’s worden. Met onze hoofdlampen moeten we alles beschijnen om het goed te kunnen bekijken of er een foto van te maken. We wisselen nogmaals van boot en gaan steeds verder de grot in.
Er wonen kleine diertjes, zoals witte garnaaltjes, paarse wormen maar ook vleermuizen. Er zijn veel verschillende formatie’s te zien en wat een stilte hier, echt magisch. Een hele bijzondere belevenis. De terugweg gaat via dezelfde weg en met in- en uitstappen en wisselen van bootjes. Na 4 uur zijn we weer buiten en valt de warmte als een deken over ons heen. In de grot is de temperatuur constant 8 °C.
We ontdoen ons weer van alle extra kleding en genieten van ons lunchpakket met heerlijk vers brood en zalm. Dan zijn we klaar voor de klim naar de Križna Gora top. Even 200 meter stijgen in 1 kilometer maar boven komen we uit bij een mooi kerkje en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht over o.a. Lož en Cerknica. Daarna dalen we via de zgn. kruisweg af naar Sv. Ana. Langs deze weg staan allemaal kapelletjes die gefinancieerd zijn door de omringende dorpen. Normaal loop je deze kruisweg (met beeltenissen van de kruisiging van Jezus) van beneden naar boven. Wij doen het dus andersom. In Sv. Ana zijn we 2 dagen geleden ook al geweest dus we weten een beetje de weg. We nemen nu wel de lange weg terug om niet twee keer dezelfde route te wandelen. Via Podsteberk lopen we terug naar Zerovnica. Het is bewolkt met een beetje wind, perfect wandelweer.
We kletsen onderweg met een man die bezig is met hout hakken. Dit blijkt de vader van Casper te zijn, die vandaag onze gids was. Weer zien we hoe klein de wereld soms is. In Žerovnica drinken we koffie en daarna terug naar Miskar.
Dinsdag 10 mei 2016
Om half 9 staat Vinko weer voor ons klaar, deze keer brengt hij ons naar Rakov Škocjan. We worden afgezet bij een verlaten, leeg hotel. Er is hier nergens een auto of mensen te bekennen. We maken voor de zekerheid maar even een foto van de plattegrond en gaan op zoek naar het pad. Het is een prima pad wat langs de rivier voert naar het einde van het park naar de “grote” natuurlijke brug (Veliki Naravni Most). Daarna lopen we nog langs een ruïne van een kerk en dan dalen we een steil pad af een grot in waar een rivier doorheen gaat. Uiteindelijk moeten we dezelfde weg weer terug. We bekijken daarna de andere kant van het park met een pad dat afwisselend stijgt en daalt. Aan het einde blijkt toch wel het meest spectaculaire te zien te zijn van het park, de kleine brug (Mali Naravni Most) en de Zelske Jama (grot). Die rivier komt hier uit de grot. Er zijn grote delen ingestort en de overgebleven delen vormen nu natuurlijke bruggen. We dalen helemaal af in de grot en via een smal paadje langs de wand kunnen we beneden een heel eind lopen. Het is hier werkelijk prachtig. Het is droog maar bewolkt, de zon laat zich af en toe zien.
Na de lunch klauteren we weer helemaal omhoog en lopen we terug naar Cerknica. We nemen de langere route langs de bosrand naar Dolenje Vas, omdat we niet langs de grote weg willen lopen. In het dorp krijgen we gezelschap van een hond die niet meer bij ons weg wil. Aan het einde van het dorp komt de eigenaar uiteindelijk langs met de auto en die “laadt” de hond weer in zijn auto. Rond kwart over 2 is Cerknica weer in zicht. We hebben de bus net gemist dus moeten ons 2 uur vermaken. We gaan naar de supermarkt en vinden een leuk koffietentje met wifi. Zo kan Reinier nog even wat zaken afhandelen.
Onze bus arriveert eigenlijk te vroeg op het busstation, maar als we ingestapt zijn rijden we toch gewoon weg, gewoon 5 minuten voor tijd. Tien minuten later stappen we weer uit in Grahovo en dan is het nog 15 minuten lopen naar Miskar. We maken kennis met de nieuwe Duitse gasten. We eten vroeg want om 18 uur worden we weer opgehaald door een jager. Die brengt ons bij een 6 meter hoge kijkhut in het bos in de hoop dat we vandaar beren gaan zien. 2.5 uur zitten we in de hut te wachten maar helaas gebeurd er helemaal niets. We zien alleen een familie Vlaamse gaaien en een spreeuw. Het is bijna donker als we om 9 uur weer opgehaald worden. Onderweg zien we nog een glimp van een overstekende vos.
Woensdag 11 mei 2016
Geen wandelingen op het programma. I.v.m. het weer besluiten we een auto te huren. Sara regelt dit voor ons en even later kunnen we in Rakek een gloednieuwe Opel Astra meenemen. We krijgen een wegenkaart van Igor en Sara te leen. Het is 11 uur als we wegrijden. Het is zwaar bewolkt maar nog wel droog. We gaan een stukje noordwaarts over de snelweg en nemen de 1e afslag Logatec en volgen dan een bochtige weg richting Tolmin die stijgt en daalt tussen groene bossen. We komen uit bij een prachtig blauwgroen meer bij Most na Soča. Inmiddels begint het te druppelen als we verder zuidwaarts rijden langs de prachtige Soča rivier naar Nova Gorica. Het weer wordt alleen maar slechter. Het is grijs, het is mistig en het gaat steeds harder regenen. Via Postojna en Rakov Škocjan komen we weer terug in Cerknica.
Om 18 uur worden we wederom door de jager opgehaald voor opnieuw een poging beren te kijken. Buiten blijft het maar regenen en de beren denken waarschijnlijk wij blijven ook lekker binnen. Oftewel we zitten wederom 2.5 uur voor niks in een hut. Maar gelukkig hadden we onze e-readers bij ons zodat we de tijd toch goed doorgekomen zijn.
Donderdag 12 mei 2016
De dag begint wederom grijs met een zware bewolking. We zijn van plan om binnendoor naar Postojna te rijden. We gaan de bossen in en volgen een grindweg. Bij de eerste afslagen staan nog bordjes, maar daarna niets meer. Zonder navigatie of kompas blijken we nergens te komen. Uiteindelijk loopt de weg dood en na een uur komen we weer op een weg uit en laat dit nu hetzelfde plaatsje zijn als waar we het bos ingereden zijn. Oftewel een uur voor niets gedoold. We zijn klaar met het rijden door het bos en rijden naar Stari Grd en dan gewoon de hoofdweg op en zo rijden we 1.5 uur later weer langs ons pension en nog niets gevorderd.
Eindelijk kunnen we echt op weg naar onze bestemming van deze dag: de Škocjangrotten. Het is nog steeds grijs, mistig en nat. Als we om 12 uur aankomen is het even droog. We kunnen mee met de tour van 13 uur. We lopen eerst nog maar even naar het uitzichtpunt en eten onze lunch. Het blijkt behoorlijk druk, hier ga je met 100 mensen tegelijk de grot in. Wel even wat anders dan Križna Jama. De groep wordt uiteindelijk in tweeën gedeeld, 1 groep in het Sloveens en 1 groep in het Engels. Het eerste gedeelte is het droge of stille gedeelte. Prachtig groot met stalagmieten en stalactieten. Vooral de grote kamer is heel indrukwekkend. We dalen helemaal af de diepte in. Het pad is verlicht en het geeft een magisch beeld. Echt jammer dat er niet gefotografeerd mag worden.
We passeren een brug die hoog boven een klif hangt. We zien ook de oude toeristenpaadjes en de paadjes van de grot ontdekkers. Soms kan het niveau in de grot extreem stijgen. Het hoogste niveau was met 90 meter stijging in 1956. Dit komt omdat er dan veel regenval is en het water niet weg kan. De grotten zijn bij hoogwater dan ook gesloten. Na 3 kilometer wandelen en zo’n 150 meter dalen gaan we met een soort lift weer omhoog. Het is 15 uur als we terug zijn bij de ingang. Omdat het droog is besluiten we ook het educatiepand nog te lopen rondom de kloof.
We wagen nog 1 poging deze avond. Deze keer worden we naar een ander bos gebracht achter het kasteel. Dit zijn nog kleinere weggetjes en deze keer een heel klein hutje met een houten trap. Uitzicht naar meer kanten en de jager blijft deze avond bij ons zitten. Dan begint weer het lange wachten op een niet echt comfortabel bankje en weer helemaal NIETS! Om kwart voor 9 verschijnen er in het schemer nog wel 2 hertjes, maar dan was het dan wel. We hebben wel berenpootjes in de modder gezien bij de hut, maar helaas was het weer voor niets. 7,5 uur zitten en tuuren in een donker bos. Reinier heeft het helemaal gehad met het bos.
Vrijdag 13 mei 2016
Wederom begint de dag met regen. We rijden vandaag richting Koper. De kust van Slovenië is maar 40 kilometer lang en behoorlijk volgebouwd. Italië heeft ook een smalle strook aan de kust wat ooit ook bij Slovenië hoorde. We rijden steeds langs de grens met Italië. In Isola even tijd voor koffie en daarna rijden we binnendoor via de kleine weggetjes naar de kust. We komen zo langs allerlei wijn- en olijfgaarden. We komen uit bij de zoutpannen van Sečovlje. Het is even droog dus we kunnen ook even een kijkje nemen. De bassins staan nu nog allemaal vol met water, vanaf juni beginnen ze pas weer met de zoutwinning. We zien op een aantal foto’s ook een soort kliffen die ergens aan de kust zouden moeten liggen. We proberen daar en bij een kerkje te komen maar de weggetjes die we nemen lopen vaak dood en brengen ons niet op onze bestemming.
We besluiten nog maar door te rijden naar Piran. Hier mag je als bezoeker niet met de auto de stad in. Je parkeert buiten de stad en een shuttlebus brengt je naar het centrum. We lopen in de regen langs de haven, kijken in de winkeltjes en zwerven door de kleine straatjes. Er is ook een groot plein, wat er nu helemaal verlaten bij ligt. De huizen zijn in pasteltinten geverfd en met mooi weer zal het hier prima vertoeven zijn. Omdat het er niet naar uit ziet dat het deze dag nog gaat stoppen met regenen besluiten we maar terug te rijden naar ons pension in Grahovo. De laatste avond hier, tijd om de koffer te pakken.
Zaterdag 14 mei 2016
Tijd om afscheid te nemen van de mensen die ruim een week ons prima verzorgd hebben. Vinko is nog niet terug van een feestje dus die kunnen we helaas geen gedag zeggen. De rest van de familie met hond zwaait ons uit. We rijden met onze huurauto naar Rakek om deze weer in te leveren. Iemand van het personeel brengt ons naar het station. Een echt verlaten en zeer gedateerd “Oostblok” station. Alles is verlaten en verpauperd. We gaan eerst nog even koffie drinken in het café tegenover het station. Het terras zit vol met mannen die al vroeg in de ochtend aan het bier zitten.
Onze trein arriveert netjes op tijd. Van buiten ziet de trein er erg oud uit maar van binnen zeer netjes. Kaartjes koop je hier gewoon in de trein. Omdat de conductrice niet genoeg wisselgeld heeft betalen we halverwege de rit. De rit naar Ljubljana duurt 50 minuten en kost € 10,16. De trein is leeg en erg frequent rijdt de trein ook niet, net als de bussen in het weekend. We genieten van de omgeving en de stations die we passeren.
Van het station naar onze hostel is het ongeveer 1 kilometer lopen. Het H2O hotel is zeer basic maar netjes en vlakbij het centrum gelegen. De rivier loopt door de stad en heeft dus vele bruggen. Het ziet er gezellig uit en inmiddels breekt ook het zonnetje voor het eerst door en gelijk stromen de terrassen vol. We struinen de rest van de middag langs marktkraampjes, leuke winkels, souvenirshops en genieten op het terras. Zo gaat de middag best snel voorbij. De donkere wolken trekken echter de stad weer binnen met regen en onweer tot gevolg. Noodgedwongen nemen we i.v.m. de stromende regen in de avond maar het eerste restaurant wat we tegen komen. Het blijft niet het goedkoopste restaurant, weinig eten voor veel geld.
Zondag 15 mei 2016
In de hostel is geen mogelijkheid tot ontbijten dus gaan we op zoek naar een café om te ontbijten. Degene die we op het oog hadden bleek pas veel later open te gaan dus komen we terecht bij café Rog. Het café ziet er trendy uit met hippe muziek en een prima ontbijtje. Ook deze dag regent het weer, maar niet zo hard als de avond ervoor. Vandaag gaan we met de kabelbaan omhoog naar het kasteel. Op deze zondag is er een soort open dag en dit betekent dat we gratis toegang hebben, we betalen alleen de kabelbaan. Het kasteel ligt op een heuvel boven de stad. Het is helemaal gerestaureerd en zeer modern en architectonisch met veel glas, hout en RVS. In de kapel luisteren we naar een trio wat prachtig kan zingen en spelen. We kijken vanaf de toren over de stad en bekijken de interactieve voorstelling over de geschiedenis van Slovenië.
We dalen te voet af en komen hier echt niemand teen. We komen beneden ook uit op een onbeduidende plek die je niet zomaar kan vinden. We begrijpen dan ook wel dat niet zoveel mensen van beneden naar boven zullen lopen. We weten inmiddels een beetje de weg in de stad. De stad is betrekkelijk klein en overzichtelijk. Als de maagjes weer gevuld zijn lopen we naar het Tivoli park waar op dat moment een fototentoonstelling is van National Geographic. Daarna wagen we ons nog in het Museum van de Moderne Kunst. Maar dat blijkt niet helemaal aan ons besteed. In de avond eten we een lekkere burger en dwalen we nog door de stad. Het is ook een mooie avond om wat foto’s te maken. Het is helder maar koud.
Maandag 16 mei 2016
Deze dag maken we een uitstapje met de bus naar Bled. Om 9 uur vertrekken we met een volle bus en moeten bijna 1,5 uur rijden met vele tussenstops in kleine dorpjes. De dag is zonnig begonnen maar onderweg komen er steeds meer wolken. Iets voor half 11 stappen we uit in Bled wat behoorlijk toeristisch blijkt. We besluiten de wandeling rondom het meer te doen. Het is fris en winderig. We passeren prachtige huizen aan de rand van het meer en ook komen we langs het complex van de olympische roeivereniging. Midden in het meer ligt een eilandje met een kerkje erop. Je kan je hierheen laten roeien of zelf roeien. Wij bekijken het kerkje maar gewoon vanaf het wandelpad. Door de wind is het water onrustig wat helaas geen mooie weerspiegelingen geeft zoals op vele foto’s van dit meer. Toch blijft het uitzicht bijzonder en zeker met de besneeuwde toppen van de Alpen erachter.
Via de Tourist office wordt er voor ons een taxi geregeld naar de Vintgar kloof. Voor € 15 worden we aan het begin van de kloof afgezet. De entree van de kloof is € 4 p.p. Het is niet extreem druk. Via houten paadjes en trapjes lopen we langs de stromende, kraakheldere rivier in een mooie kloof. De zon maakt het nog niet wat mooier, het water krijgt een mooie groene kleur. De kloof is 3 kilometer lang en eindigd bij een soort waterval met een prachtige regenboog. Aan het einde van de kloof nemen we een pad het bos in wat flink stijgt. We komen uit bij het kerkje van Sv. Katerina, een mooi wit kerkje met besneeuwde bergtoppen als decor. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op de vallei onder ons. We dalen af door het dorpje Zasip met prachtige huizen, smalle straatjes en nog een mooi kerkje. Om 16 uur arriveren we weer in het centrum van Bled. Om 16.30 uur gaat de bus terug naar Llubljana, wederom weer helemaal vol. In de avond eten we bij een restaurantje in een klein steegje en eten hier prima voor € 18.
Dinsdag 17 mei 2016
Onze laatste dag vroeg uit de veren. Om half 6 rijdt de taxi voor in een nog stille straat. In zo’n 25 minuten rijden we naar het vliegveld. Het blijft behoorlijk mistig te zijn. Netjes op tijd vertrekken we en na een rustige vlucht arriveren we 20 minuten te vroeg op Schiphol. Rond 12 uur zijn we alweer thuis.