Sierra de Aracena 2015

Maandag 2 november 2015

Onze vlucht vertrekt pas om 17.35 uur dus we kunnen het rustig aan doen. Op Schiphol blijkt er een enorme rij te staan bij de bagagecontrole doordat in de ochtend veel vluchten waren vertraagd door dichte mist. Met vertraging vertrekken we en uiteindelijk landen we om 20.45 uur in Sevilla. Met de bus gaan we naar onze hostal Jentoft, groot maar gedateerd. Na inchecken gaan we nog op zoek naar iets te eten, vlakbij vinden we een soort markthal met allerlei eettentjes waar het nog een drukte van belang is.

Dinsdag 3 november 2015

Om 9 uur zijn we alweer op weg naar het vlakbij gelegen busstation. Om half 10 vertrekt onze bus stipt op tijd richting Aracena. Eerst is het landschap nog vrij vlak, daarna steeds heuvelachtiger. Soms dor, soms groen maar vooral met veel plassen, door de regenval. Na 1,5 uur komen we bij het busstation in Aracena. Peter Jan staat ons al op te wachten met een oude jeep. We nemen de toeristische route naar Alajar. Hij zet ons in het dorpje af om even iets te drinken, hij gaat alvast met onze koffers naar Molino de Alajar. Na de koffie lopen we in 15-20 minuten naar onze accommodatie. Het is hier zwaar bewolkt met af en toe miezerregen. Bij Molino de Alajar aangekomen krijgen we wandelkaarten en worden we naar ons huisje El Buho gebracht. Een schattig huisje met eigen terras en een goed gevulde koelkast en vers brood.

Omdat het in de middag redelijk droog blijkt besluiten we nog maar een wandeling te maken naar Los Madrones, zo’n 8 kilometer. Eerst over de weg, daarna over een bospad, door een dorpje en dan bergopwaarts met uitzicht op Alajar beneden ons. Bij een oude oliemolen proberen we in het Spaans een gesprek te voeren met een oude man. Hij loopt met ons mee om de weg te wijzen.  Aangekomen bij ons huisje krijgen we een pan met eten wat wij nog 1,5 uur op het fornuis moeten zetten om daarna te genieten van een heerlijk diner.

Woensdag 4 november 2015

Na heerlijk geslapen te hebben is Reinier zijn verjaardag aangebroken. Vandaag besluit we de Linares Circulair Walk van 13 kilometer te doen. Het eerste stuk is hetzelfde als de wandeling van gisteren al nemen we nu een eerdere afslag naar Los Madroneros. We passeren ezeltjes, en enkele bewoner en een hele kudde biggen, die uitgehongerd lijken. Ze maken enorm veel herrie. We wandelen over stroompjes en ons pad lijkt soms ook wel een stroompje te zijn geweest met diepe ingesleten geulen. We zien vele paddenstoelen, kurkeiken en af en toe een mooi geel gekleurde berk. De zon prikt af en toe door het wolkendek. We passeren verlaten boerderijen en komen net gevallen bomen tegen op ons pad. Uiteindelijk is rond kwart over 12 Linares in zicht.

Het plein in het dorp is 1 keer per jaar op 24 juni een stierenarena. We drinken koffie en kopen keramiek in het winkeltje aan het plein. We lunchen in het zonnetje bij de fontein en  om 14 uur verlaten we het dorp weer nu via de noordelijke route terug naar Alajar. Een mooi pad maar lastig te lopen, eerst nog stijgend en daarna dalen we af naar Alajar waar we om half 4 binnen lopen. Het begint op dat moment ook weer te regenen. We duiken even een cafe in en kletsen met een stel Nederlanders. De koffie is hier lekker goedkoop maar €1. Omdat de regen niet van ophouden weet gaan we toch in de regen maar teruglopen naar Molino de Alajar. Er ligt weer een vers brood op ons te wachten. Omdat het heel de avond blijft regenen maken we zelf ons diner in ons huisje.

Donderdag 5 november 2015

Als we in de ochtend naar buiten kijken zien we meteen dat het weer is opgeklaard. Er trekken nog enkele mistvlarden voorbij maar de lucht is blauw. Deze dag gaan we voor de “Gorge Walk” van ongeveer 15 kilometer. We steken eerst een riviertje over en lopen dan tussen muurtjes langs verlaten boerderijen. Wederom komen we weer een weiland vol met biggen tegen die allemaal naar ons toegerend komen met veel lawaai. We voeren ze wat eikeltjes en lopen dat heuvelopwaarts tussen mooie gekleurde bomen en varens.

Na ongeveer 3,5 kilometer staan we bij een prachtig uitzichtpunt, een soort canyon maar wel heel groen. Boven ons cirkelen roofvogels. We genieten een tijdje van het uitzicht. Daarna dalen en stijgen we langs de buitenzijde van de heuvels met prachtige uitzichten op de beboste hellingen. We komen de gehele dag niemand tegen.

We lopen over een pad met vele hekken tussen mooie koeien en passeren vele steen- en kurkeiken. We lopen een tijdje langs een rivier die we later moeten oversteken. We passeren daarna nog 2 bronnen en uiteindelijk lopen we rond 15 uur het terrein van Molino weer op. De zon hebben we volop gezien vandaag en eigenlijk waren we nu af en toe blij met een wolk. We genieten op ons terras nog van de late middagzon.

Vrijdag 6 november 2015

Wederom een strakblauwe lucht waar alweer het zonnetje brandt. We kunnen gelijk in ons t-shirt lopen. De eerste 3 kilometer is hetzelfde als de wandeling van de dag ervoor. We lopen eerst naar Santa Ana la Real. Een wit dorpje met 450 inwoners met ook weer een mooie fontein en deze keer met ouderwetse wasplaatsen. Wederom kunnen we hier weer voor € 1 prima koffie krijgen in een ouderwets café. We dalen weer af en ontmoeten een oud baasje die met zijn 3 geiten op stap is, een prachtig gezicht. Hij legt ons uit hoe we moeten lopen en loopt een stukje met ons mee. De volgende bestemming is Castano del Robledo. We komen nu tussen de kastanjebomen te lopen die prachtig gekleurd zijn. We dalen en stijgen maar steeds geleidelijk. Om iets na half 1 arriveren we in Castano.

Ook dit is weer een mooi dorpje met wel 2 kerken. We lopen naar de Plaza del Alamo en strijken neer op het plein bij bar Niko voor een koud drankje. Reinier voert een hond een boterham met paté, waarvan de helft  blijft liggen en als dank piest hij nog even tegen de rugzak van Leontine. Onze route gaat weer verder tussen de kastanjebomen. Net zien nog een slang net voor we bij een soort hippiedorp komen.

Er groeien overal veel paddenstoelen en veel mensen zijn deze ook aan het plukken. In het zgn. Hippie dorp El Calabacino eten we een pizza. Het is hier een samenkomst van allerlei aparte, kleurrijke gasten. Er blijken hier zo’n 160 mensen te wonen en dit aantal breidt nog steeds uit. Het zijn vaak mensen die hun spullen verkopen op ambachtsmarkten. Wij vonden het apart om even mee te maken.

We dalen weer af naar Alajar waar we verrassend snel zijn. Het is vandaag druk en er is volop bedrijvigheid. We besluiten niet alleen iets te drinken maar hier ook gelijk maar te eten. Na het eten lopen we terug naar Molino en pakken we onze koffer weer in. De volgende dag gaat we naar een andere accommodatie.

Zaterdag 7 november 2015

De koffer zal vanochtend al naar de volgende accommodatie gebracht worden, wij volgen te voet. Om kwart voor 10 verlaten we ons “uilen”- huisje El Buho. Wederom een strakblauwe lucht met een stralend zonnetje. We beginnen gelijk met klimmen via Alajar naar La Pena. Dit blijkt de plek van het witte kerkje die we steeds op de heuvel boven Alajar zagen liggen. Het heet “de Hermitage”en er zijn ook wat kraampjes en winkeltjes. De bar blijkt nog niet open, dus we moeten het zonder koffie stellen. Het klimmen gaat nog even door. Vandaag blijkt het wel redelijk druk in het bos, wandelgroepen, mountainbikers, mensen met zakken en mandjes voor paddenstoelen en kastanje’s. Iedereen gaat er duidelijk op uit in het weekend met dit mooie weer.

Rond half 1 arriveren we in Fuenteheridos, we komen uit bij het dorpsplein El Coso. Ook hier is het een drukte van belang, volle terrassen, een markt, winkeltjes en natuurlijk ook de bronnen waar het dorpje zijn naam aan dankt. We lunchen hier en verlaten rond een uur of 2 verlaten we het dorp weer via de Calle el Camino de Los Marines. Uiteindelijk arriveren we om 15.00 uur in Los Marines, ook hier weer een dorpsplein bij de kerk waar al het vertier te vinden is. De bar is open, overal zijn mensen aan het eten en het drinken. We besluiten ook nog even op het terras te gaan zitten voordat we beginnen met de laatste 2 kilometer naar Valle del Arroyo.

Ook bij Valle del Arroyo worden we weer zeer gastvrij ontvangen door 2 Brabanders. Het is werkelijk een prachtig huis met een mooie tuin. We slapen in het huis en hebben een mooie kamer met een balkenplafond met een megabed. Na een verfrissende douche sluiten we aan bij onze gastheren Luc en Johan en hun gasten die ook uit Brabant komen. Luc en Johan blijken hier nu 3,5 jaar te wonen. Er wordt heel wat afgelachen en we genieten van goede koffie met overheerlijk gebak. Om 8 uur eten we met z’n allen aan een grote tafel in het huis. Hier sluit ook nog een andere gast aan, Werner. We worden ongelofelijk verwend met het eten hier, het is werkelijk overheerlijk. Uiteindelijk komen we om 23 uur pas van tafel. We kunnen daarna nog even relaxen op een bank bij de open haard, het is hier allemaal goed geregeld.

Zondag 8 november 2015

Deze ochtend mogen we uitslapen want het ontbijt begint om 9 uur. De tafel staat helemaal vol met allemaal lekkers en er wordt volop gekletst en uitgebreid getafeld. Deze dag hebben we een wandeling naar Cortelazor op het programma. Uiteindelijk vertrekken we pas om 11 uur. We lopen tussen de bomen over een breed pad, waar ook auto’s rijden. Eerst is het terrein nog een beetje glooiend maar daarna gaan we flink omhoog. We lopen over een soort kam en hebben een prachtig uitzicht. Links zien we in de verte onze bestemming al liggen.

We lopen tussen de denne- en eucalyptusbomen en ook nog enkele kastanjebomen. Na ongeveer 6 kilometer dalen we via een smal paadje weer af naar beneden en dan hebben we nog een klim naar het dorpje. Na 2,5 uur arriveren we dan op het dorpsplein in Cortelazor. Het is hier ook weer een drukte van belang bij de 2 bars rondom het plein. Het weekend hier betekent er op uit gaan, de bossen in en met de hele familie eten en drinken buiten op het plein. We bestellen bij bar El Mano 2 tapas gerechtjes en gaan ook aan een tafeltje op het plein zitten. Op de kerk is een groot nest te zien, en even later landt hier een ooievaar.

Rond 15 uur vertrekken we weer en nemen we een andere route terug naar Valle de Arroyo. We moeten gelijk weer flink klimmen en er is weinig beschutting. We komen nu niet zoveel mensen tegen alleen een paar varkentjes. Uiteindelijk arriveren we net voor half 5 weer bij de B&B. We genieten bij het zwembad nog van de laatste zonnestralen. Ook deze avond wordt er wederom heerlijk voor ons gekookt en kletsen we de hele maaltijd met Luc en Johan. Om half 11 komen de 4 andere gasten terug van hun tripje naar Sevilla.

Maandag 9 november 2015

Helaas al weer tijd om Valle del Arroyo te verlaten, met een beetje pijn in ons hart. Want wat is dit een prachtige plek met mooie mensen die zo ontzettend gastvrij zijn en heerlijk kunnen koken. We kletsen nog gezellig met iedereen tijdens het ontbijt en zo is het al kwart over 11 voordat we weer vertrekken. Het eerste stukje is gelijk aan de vorige dag maar daarna gaan we richting Aracena over een redelijk breed pad. We komen 3 schoolklassen tegen en die vinden het erg leuk om even Engels met ons te praten. Langs de route ook weer veel kastanjebomen en varkens, maar ook schapen met lammetjes. Al zien niet alle schapen er even florisant uit. We komen Aracena binnen via een soort bedrijventerrein en zonder plattegrond is het hotel toch wat lastig te vinden. Uiteindelijk komen we met wat hulp uit bij het Convento Hotel.

Het Convento hotel is een prachtig verbouwd klooster. De koffers staan al op ons te wachten in de kamer. Het is bijna 14 uur en dat betekent dat net alle winkels dicht gaan. We besluiten daarom net als de Spanjaarden maar gewoon te gaan eten dus strijken neer bij een restaurant op het grote plein. We besluiten nog een bezoek te brengen aan de Gruta de Miravillas en kunnen nog mee met de tour van 16 uur. Helaas mogen we hier geen foto’s maken en is de tour helemaal in het Spaans. Het blijkt echter toch prachtig te zijn met mooie stalagmieten en stalactieten. Na 45 minuten staan we weer buiten en blijken de winkels inmiddels ook weer open te gaan. We doen nog even wat inkopen en eten in de avond gewoon brood.

Dinsdag 10 november 2015

We zijn 1 van de eersten aan het ontbijtbuffet. We hebben vandaag een afspraak dat we om 11 uur bij Jamones Eirez in Corteconception moeten zijn, daarom moeten we op tijd vertrekken. We moeten eerst Aracena uit om bij het wandelpad te komen. Bij het begin van de wandeling staat dat het nog 2 uur lopen is voor 4,8 km, terwijl het op dat moment 9.30 uur is. Oeps dat wordt doorlopen denken we of het moet een hele pittige wandeling zijn. Dit blijkt echter niet het geval en we hoeven nauwelijks te klimmen of te dalen en het pad is ook niet moeilijk. Dus na een uur staan we gewoon al in Corteconception. Het dorp is smal en langgerekt en wij moeten aan de andere kant van het dorp zijn en dat blijkt nog 20 minuten lopen, dus om 10 voor 11 arriveren we op bestemming.

We worden ook hier weer gastvrij ontvangen in de hammenfabriek. Er zijn nog 2 mensen die voor een rondleiding komen. Zij krijgen de Spaanstalige gids en wij samen de Engelstalige gids Manuel. We gaan eerst naar de weide op zoek naar de Iberico varkens. Ze hebben een flink stuk land met eikenbomen. Voor de beste hammen moeten deze varkens een kilo eikels per dag eten en hiervoor heeft ieder varken 1,5 hechtare nodig om genoeg te kunnen eten. We krijgen uitleg hoe we de echte 100% Iberico varkens kunnen herkennen. De varkens liggen te slapen of rollen door de modderpoel. Ze hebben het duidelijk naar hun zin. Eirez is een familiebedrijf en alles gaat op traditionele wijze. Er zijn 2 kwaliteiten vlees en er worden hier maar 1500-2000 varkens per jaar geslacht. Deze varkens worden op meerdere boerderijen in de omgeving gehouden. Een varken levert tussen de € 250-€ 300 op als deze aan de fabriek wordt verkocht. We zien ook nog 3 kleine biggen van 2 maanden oud.

Onze rondleiding gaat binnen verder en krijgen een wit jasje aan, een haarnetje op en zakjes om onze schoenen. We zien mensen aan het werk en er komt net ook een transport hammen van de slachterij binnen. De hammen worden gezouten en ondergaan verschillende processen. Uiteindelijk duurt het wel 2-3 jaar voordat de ham de fabriek verlaat. Tijdens het droogproces ontstaat er ook een schimmel op de ham, dit ziet er niet zo fris uit. Maar dit is allemaal onderdeel van het proces. Uiteindelijk worden ze schoongemaakt met zonnebloemolie. Lomo is het beste vlees.

Na de rondleiding mogen we gaan proeven en moeten we steeds zeggen of het 1e of 2e kwaliteit is. We krijgen een bord vol ham met bijpassende wijn. Er is duidelijk smaakverschil tussen de 100% Iberico ham van de eikels-etende varkens en de varkens die geen eikels eten en dus ook niet 100% Iberico zijn.  De hammen worden hier vooral met kerst gegeten en uit heel Spanje komen op dit moment mensen hammen kopen voor de kerst. Er gaan ook hammen naar bijv. Amerika en HongKong. Na bijna 2,5 uur zit de rondleiding erop en hebben we veel geleerd. De kosten zijn € 35 p.p. maar daar hebben we ook een flink bord ham voor opgegeten. Wij vonden het in ieder geval zeer geslaagd.

Na nog een kop koffie bij het café en nog een kijkje bij de kerk en bull-ring gaan we terug over een een hoger gelegen weg. We komen ook nog een loslopende stier tegen die gelukkig meer oog had voor zijn “vrouwen” achter het hek in de wei. Daar zijn we blij om want het is een gigantisch beest. Na 1,5 uur lopen zijn we terug in Aracena en gaan nog even bij Rufino langs waar ze overheerlijke gebakjes hebben. Je haalt hier gebakjes en die worden netjes ingepakt. Je bestelt bij een café een koffie en eet dan gewoon je meegebrachte gebakjes op. We eten ‘s-avonds in een klein café.

Woensdag 11 november 2015

Deze morgen geen verplichtingen en zitten om 9 uur pas aan het ontbijt. Er zijn weer andere dingen te eten dan de dag ervoor. We besluiten de heuvel op te lopen om bij de kerk en het kasteel te kijken. De kerk kunnen we in maar het kasteel is dicht. Wel hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Ook de “bull-ring” blijkt gesloten. Omdat we het stadje nu wel gezien hebben besluiten we nog een wandeling te doen die we nog van Luc en Johan hadden gekregen.

We dalen af naar weide’s vol met paarden, koeien en grote stieren. De koeien zijn allemaal nieuwsgierig maar durven niet echt dichtbij te komen. We zien nog 2 herten langs rennen en zien ook vele roofvogels boven ons vliegen. De weg voert weer heuvel opwaarts over een smal pad wat overwoekert is met bomen en struiken. Ook hier komen we weer langs een weide vol stieren en dan komen we op de weg uit waar we onze wandeling begonnen. De laatste mogelijkheid om op het terras bij het café te gaan zitten met de overheerlijke gebakjes van Rufino. Het is leuk om hier op het terras te zitten en mensen te kijken.

Helaas is het weer tijd om de koffer te pakken en in de avond vinden we wederom een klein café waar we lekker kunnen eten. We kletsen met andere gasten en genieten van de visgerechtjes. Wel wat aan de vette kant, maar het was een belevenis hier. Tijd om terug te gaan naar het hotel voor de laatste nacht in Aracena.

Lees verder over ons bezoek aan de stad Sevilla